Dag 18: Voorst - Hoge Veluwe

Die vervloekte ijstijden maken het me zwaar.

Na drie dagen extra in Voorst vanwege het weer, vandaag eindelijk weer verder getrokken. Wel behoorlijk aan de late kant vertrokken, omdat ik zo nodig weer met allerlei mensen moest praten voor vertrek. Hierdoor stapte ik uiteindelijk pas vlak voor zes uur op de fiets. Wat je noemt rijkelijk laat.

De vertrektijd was vooral aan de late kant, omdat ik met een deadline zit. Mijn volgende plek is de camping gelegen in het park de Hoge Veluwe en je kunt het park slechts tot een uur voor sluitingstijd op, voor vandaag is dat acht uur.

De route bedraagt 25 kilometer, dus dat is te doen. Minder aangenaam is het klimwerk dat ik onderweg moet doen. De Veluwe is op dezelfde wijze ontstaan als de Sallandse Heuvelrug en laat ik daar nu een filmpje over gemaakt hebben toen ik daar was:




Een groot deel van de reis was dus voortdurend op en af en dat was met mijn forse lichaam, plus een flinke bepakking een hele bezoeking. Er zaten klimmen bij waarbij ik halverwege gewoon even moest stoppen om weer op adem te komen. Ik ben flink in training dus zou je kunnen zeggen.

Met al dat klimmen en op adem komen kwam de deadline van acht uur echter wel steeds dichterbij, dus ik was dan ook blij dat het laatste stuk vooral naar beneden liep, zodat ik even goed gas kon geven.

Hijgend, kreunend en steunend kwam ik om precies 19:59 aan bij de kassa. Trots op mezelf dat ik het nog gered had ontdekte ik echter als eerste dat de deadline voor de camping niet acht, maar negen uur is. Eigenlijk had ik dus alle tijd gehad.

Tegen de tijd dat mijn tent stond was het echter al wel negen uur geweest en dan mag je ook als campinggast niet meer het park op. Helaas vandaag dus geen kans om wild te spotten, maar die kans gaat ongetwijfeld nog komen.

Video: Klarenbeek, een uniek dorp in Nederland

Het dorp Klarenbeek is om een bijzondere reden uniek in Nederland. Via deze video ontdek je waarom.

Dag 16: Voorst - Te nat om verder te trekken deel 1

Veel regen, heel veel jeuk, een uitstapje naar Klarenbeek en een mooi online gesprek.

Jeuk!! Waar ik al bang voor was is gebeurd, in mijn slaap heb ik zo ongeveer alle muggenbulten te weten activeren en alles jeukt dan ook als een dolle. Mijn beide handen en mijn linkervoet zijn daarnaast door de muggensteken ook nog eens gezwollen. Vooral mijn linkervoet is er flink aan toe, niet vreemd met niet minder dan 17 muggensteken. Bij het aantrekken van mijn schoen knelt mijn voet zelfs in mijn schoen.

Gisteravond was de voorspelling nog dat het vanaf het einde van de ochtend droog zou zijn vandaag en dus zou vandaag mijn reisdag worden. Halverwege het inpakken van mijn spullen begon het beeld op de weer sites echter te veranderen. Het zou vrijwel de hele dag blijven regenen en daarmee viel deze dag dus ook af als reisdag.

Gelukkig sta ik hier prima in Voorst, dus ik maak me niet druk. Ik zie deze dagen dat ik niet verder reis maar als vakantiedagen. Mooi de tijd om een beetje na te denken, gelukkig zonder dat de gedachten te zwaar werden.

Ondanks de regen toch nog maar even naar Klarenbeek gefietst, een kilometer of zes verderop. Klarenbeek is namelijk om een bepaalde reden uniek en daar kon ik dus nog mooi snel een filmpje over maken. De opnames waren wel enigszins beperkt, omdat ik het vanwege de regen vanuit een bushokje moest doen, maar het gaat om het feitje dat ik wilde delen. Met een paar dagen zal dit filmpje hier te zien zijn. Gelijk ook in Klarenbeek maar een zalfje gehaald tegen de jeuk, want anders gaat slapen er vannacht niet van komen.

Verder niet zo veel te melden over vandaag, behalve dat laat in de avond er een mooi online gesprek plaats heeft gevonden dat me goede moed en veel positieve energie heeft gegeven. Het gesprek was niet altijd even makkelijk voor me, omdat ik me voorgenomen heb om voortaan open en eerlijk te zijn en dan moet je ook dingen benoemen die je normaal achterwege zou laten. Eigenlijk was dit pas de eerste test van dat voornemen en ik ben tevreden hoe ik de test heb doorstaan.

Na afloop van het lange gesprek, naar aanleiding van dat gesprek, nog met iets in mijn gedachten aan het spelen geweest, zonder daar gelijk een conclusie aan te verbinden. Uitgestelde conclusies zijn vaak de mooiste conclusies.

Dankzij het zalfje was de jeuk een stuk minder geworden, waardoor ik uiteindelijk toch nog redelijk heb kunnen slapen gelukkig.

Dag 15: Voorst - Te warm om verder te trekken en een ree voor de lens

29 graden is me iets teveel om bij te fietsen, eindelijk een ree voor de lens en iets met muggen.

Eigenlijk was het de bedoeling om vandaag naar de volgende locatie verder te trekken, maar daar was het mij te warm voor. Zoals eerder gezegd, dit blog loopt een paar dagen achter op de werkelijkheid en dit was de dag dat het 29 graden werd. Om dan met circa 60 kilo bepakking te gaan fietsen, dat vond ik wat overdreven.

Mijn lichaam moet immers langzaam in vorm komen na jaren van verwaarlozing en daarom ben ik zeker in de beginperiode nog wat voorzichtig. Bovendien heb ik geen enkele haast, dus blijf ik nog een dagje of meerdere dagen, net zo lang tot het fijn fietsweer is.

Deze morgen wakker geworden met mijn lijf helemaal onder de muggenbulten. Niet eerder in mijn leven zo'n aanval moeten ondergaan in mijn slaap. Op enig moment telde ik er meer dan 50, maar ik bleef af en toe nog nieuwe ontdekken.

Nu weet iedereen dat je van muggenbulten af moet blijven, want zodra je ze aanraakt beginnen ze pas echt te jeuken. Nu wil dat overdag wel, want dan kun je er bewust bij stilstaan. Ik vrees echter de nacht die gaat komen, want in je slaap ga je onbewust toch bezig.

Geen reisdag, dus dan maar weer de omgeving in. Vlak buiten Voorst lekker op een bankje gaan zitten met het idee om, net als op de Sallandse heuvelrug, de natuur naar mij te laten komen en dat had effect.

Nadat ik eerst een half uur in het gras had gelegen om een meikever te fotograferen, fascinerende beesten zijn dat, zag ik ineens tot mijn verrassing iets veel groters bewegen op zo'n honderd meter van me, tussen het hoge gras aan de rand van een bos.

Snel mijn kleine lens vervangen door mijn zoomlens en verdomd, het was een ree die rustig aan het eten was. Nu was de afstand nog wat groot en de lichtomstandigheden verre van perfect, omdat de ree voortdurend op de rand van felle zon en schaduw bleef, maar eindelijk wat foto's van een ree kunnen maken. Hieronder alvast een eerste, binnenkort komen er nog meer.

Al met al, vooral dankzij de ree, een bijzonder bevredigende dag. Nu hopen een keer een ree wat dichterbij te krijgen. Een hert of zwijn voor mijn lens zijn de andere wensen voor de korte termijn.

Dag 14: Voorst - wasdag

Ook op reis zijn er huishoudelijke klusjes, een lofzang op de camping waar ik sta en vandaag een aangename ontwikkeling.

Inmiddels twee weken op weg en daarmee werd het ook de hoogste tijd om mijn kleding eens een goede wasbeurt te geven. Voordeel van een reguliere camping zoals ik nu gebruik, is dat er warm water beschikbaar is en in dit geval zelfs ook nog een centrifuge.

Ik moet wel zeggen dat het lang geleden is dat ik met de hand de was heb gedaan. Was even vergeten dat dat echt werken is om alles schoon te krijgen, maar met enig geduld en veel gestamp was uiteindelijk weer net zo schoon als het twee weken geleden mijn tas ingegaan was. Aansluitend wel even een douche nodig om mezelf ook weer schoon te krijgen, want het was zweten om alles schoon te krijgen.

Ik moet bekennen dat ik aardig fan begin te worden van de camping waar ik nu sta. Natuurcamping de Haverkamp in Voorst gaat het hier om. Een heerlijk rustige, groene camping, met bijzonder vriendelijke eigenaren die alles tip top in orde houden. Een uitstekende en vooral erg schone sanitaire gelegenheid spring er in vergelijking met andere campings echt uit.

Het hele terrein is overigens keurig onderhouden en je kunt aan alles merken dat deze camping de passie is van de eigenaar. Mocht je het gebied langs de IJssel een keer willen gaan ontdekken, en dat kan ik van harte aanraden, dan is deze camping een perfect uitgangspunt. En mocht je een keer naar deze camping gaan, doe de eigenaar dan de groeten van me :)

Als laatste nog wat melden waar ik vandaag erg blij van werd. Mijn riem kan inmiddels een gaatje strakker, dus het afvallen gaat de goede kant op. Nog een heel eind te gaan, maar het begin is er.

Video: De bevrijding van Voorst en de oversteek van de IJssel

Half april 1945 werd Voorst bevrijd en staken de geallieerden de IJssel over, maar niet voordat er vele burgerslachtoffers waren gevallen.

Video: Het tragische leven van Reinoud III, hertog van Gelre

Op 13 mei 1333 werd Reinoud III geboren voor wat een leven vol tragiek zou worden.

Foto's omgeving Voorst

Bij deze een paar foto's uit de omgeving Voorst. Leuk dorpje in een prachtige omgeving.

Dag 11: Voorst - Rust en onrust

Een dag met rust voor het lijf, maar grote onrust in het hoofd.

Zoals gebruikelijk na een reisdag een rustdag voor het lijf. De afstand van gisteren was niet in de koude kleren gaan zitten, dus hij was ook echt nodig. Op wat inkopen na, vandaag verder niets gedaan, niet eens een verkenning.

Waar het lijf alle rust kreeg, was het hoofd vandaag juist bijzonder onrustig. Met name de politiek blijft me bezighouden. De kwaadheid die ik zes maanden heb onderdrukt over wat er in de fractie gebeurd is, komt volop naar boven. Niet iedereen zal blij zijn dat ik dit hier uit, maar ik heb met mezelf de afspraak gemaakt dat het verbergen lang genoeg heeft geduurd, ik maak van mijn hart niet langer een moordkuil.

Ik kan maar moeilijk begrijpen waarom ik me al die tijd zo ingehouden heb. Goed voor mezelf was dat zeker niet, maar met de wijsheid van nu in mijn optiek ook niet voor de partij. Op details van wat anderen hebben gedaan ga ik overigens niet meer in. Dat laat ik achter me, het gaat me nu om mezelf. Ik heb hier enkel gisteren wat over gezegd, omdat het verhaal over mijn depressie anders niet compleet zou zijn. Hieronder dus alleen nog iets dat ik zelf anders had moeten doen.

Ik verwijt mezelf vooral dat ik in de afgelopen jaren het afdelingsbestuur niet meer heb betrokken bij het functioneren van de fractie. Had ik dat gedaan, dan hadden zij vanaf dag één een heel ander beeld over de situatie gehad. De kans is overigens groot dat ik op korte termijn de beslissing neem om mijn zetel in te leveren en me ook niet kandidaat voor de volgende periode ga stellen, Eerst mijn eigen balans hervinden voor ik weer ga bijdragen aan de Oldenzaalse balans. Hoewel ik nog wel genoeg ideetjes voor een beter Oldenzaal heb natuurlijk, en die zal ik ook nog wel uitspreken voor ik eventueel mijn ontslag als raadslid neem.

Tot zover genoeg over de politieke details. Het heeft mij echter vandaag dusdanig bezig gehouden, dat ik op het einde van de dag wel in mijn tent ben gaan liggen, maar de slaap geen moment heb kunnen vatten.

Tot slot nog een foto van de plek waar ik nu sta.

Dag 10: Sallandse heuvelrug - Voorst

Een verplaatsing van 45 kilometer, een koude en een warme douche.

Vandaag de grootste afstand tot nu toe, 45 kilometer. Een afstand die ik al meer dan 25 jaar niet in één dag heb afgelegd. Helaas begon de dag met regen, waardoor ik pas veel later dan de bedoeling was mijn tent in kon pakken en vertrekken. De fietstocht beginnen met een nat pak zou de dag net iets te zwaar hebben gemaakt.

Voor nog iets meer vertraging zorgde een kampeerder die gisteravond na het donker in de stromende regen was aangekomen. Een geflipte filosoof die het Pieterpad aan het lopen is. En geflipt is een Geuzennaam in deze, ik ben immers zelf ook geflipt. Een tijd met deze man staan praten over zingeving en het loskomen van mentale gevoelens van verplichting die een mens in de weg kunnen zitten.

Hierna was het dan eindelijk tijd om daadwerkelijk te vertrekken. De eerste paar honderd meters moest ik de fiets voortduwen door rul zand en dat maakte het lijf gelijk goed wakker om het zo maar te zeggen. Hierna wilde Google me over de Sallandse heuvelrug sturen, maar dat zou twee forse beklimmingen betekenen en dat vond ik teveel van het goede. Vandaar dat ik de route via Raalte heb gekozen.

Vooral het eerste stuk tot aan Raalte ging als een zonnetje. Twaalf kilometer zonder pauze onderweg, de langste afstand tot nu toe die ik non-stop had afgelegd. In Raalte even lekker pauze genomen op een bankje aan de rand van het centrum en daarna weer verder.

Direct na Raalte werd het een ander verhaal. De weg Raalte - Deventer bestaat voor een groot deel uit saaie rechte stukken en ik had ook nog eens de wind voortdurend in het gezicht. De temperatuur was inmiddels ook gestegen, waardoor ik langzaam maar zeker steeds vermoeider raakte.

Het was dan ook een zegen toen ik Deventer bereikte, maar die zegen werd al snel een vloek. Zoals bij de meeste wat grotere plaatsen is het heel eenvoudig om ze te vinden en om vervolgens het centrum te vinden. Hoe vanaf daar verder is echter een heel ander verhaal.

Andere plaatsen worden nauwelijks aangegeven voor fietsers, dus maar gewoon dom de bordjes centrum volgen en hopen dat die vanzelf overgaan in bordjes naar de andere plaatsen. Het enige waar ze echter in over gingen waren bordjes die me vertelde dat het centrum inmiddels achter me lag.

Gelukkig kon Google Maps me weer de juiste kant op helpen en al wat er nog nodig was om Deventer uit te komen, was een beklimming van de IJsselbrug. Die viel nog vies tegen met al die bepakking op mijn fiets, dus ik was dan ook blij dat er direct na de afdaling aan de andere kant een heel mooi bankje stond precies bij het kruispunt waar ik af moest slaan.

Terwijl  ik daar op dat bankje zat me te beseffen dat ik Overijssel nu achter me had gelaten, kwam er een vrouw met hondje voorbij die nieuwsgierig vroeg waar ik vandaan kwam en naar toe ging. Ga ergens staan met een volgepakte fiets, of een camera met statief en mensen kunnen hun nieuwsgierigheid niet inhouden en beginnen te vragen. Niet dat ik hier een probleem mee heb overigens, ik ga maar wat graag dat soort gesprekken aan. Opvallend vaak worden het ook nog eens hele boeiende gesprekken.

Op dit moment zat ik al voorbij de dertig kilometer, de langste afstand die ik tot dan toe had gehad, en dat begon ik nu wel te voelen. Gelukkig nog maar iets meer dan tien kilometer te gaan. De stukken fietsen werden echter steeds korter en de stukken rust steeds langer, waardoor het een hele tijd heeft geduurd voor ik het laatste stuk achter de rug had.

Zelfs zo lang, dat ik een paar kilometer voor mijn doel nog overvallen werd door een forse regenbui. Gelukkig was er de boom die in de jaren 90 was geplant voor het zoveel-jariger bestaan van Voorster belang eo die mij enigszins wist te beschutten voor het ergste van de bui. Het bleef echter wel een forse koude douche. Toen ik na de bui weer opstapte ontdekte ik overigens dat er nog geen honderd meter verder een bushokje stond waar ik volledig droog had kunnen schuilen, maar vooruit.

Na de bui nog even het allerlaatste stukje op de fiets en iets voor zonsondergang kwam ik eindelijk aan op natuurcamping de Haverkamp te Voorst. Ja, een normale camping, dus met stroom en nog belangrijker, warm water.

De bedoeling was om snel de tent op te zetten en daarna onder de douche te springen, maar snel zat er niet meer in. Het lichaam was gewoon te leeg om wat dan ook snel te doen, dus werd het langzaam de tent opzetten. Toen die eindelijk stond mijn handdoek en de toilettas gepakt en richting douche.

Het is niet lastig om je op paalcampings schoon te houden. Oké, je moet wat meer water meeslepen naar de camping, maar dat is te overzien. Jezelf wassen op een koude ochtend met koud water is echter lang niet altijd een feest om het zo maar even te zeggen. Deze warme douche voelde dan ook als een geschenk uit de hemel. Gelijk ook de baard van anderhalve week er af en ik was weer een ander mens.

Helemaal schoon en lichamelijk leeg strompelde ik hierna terug naar mijn tent, waar ik, moe maar voldaan, direct in een diepe slaap viel.