Die vervloekte ijstijden maken het me zwaar.
Na drie dagen extra in Voorst vanwege het weer, vandaag eindelijk weer verder getrokken. Wel behoorlijk aan de late kant vertrokken, omdat ik zo nodig weer met allerlei mensen moest praten voor vertrek. Hierdoor stapte ik uiteindelijk pas vlak voor zes uur op de fiets. Wat je noemt rijkelijk laat.
De vertrektijd was vooral aan de late kant, omdat ik met een deadline zit. Mijn volgende plek is de camping gelegen in het park de Hoge Veluwe en je kunt het park slechts tot een uur voor sluitingstijd op, voor vandaag is dat acht uur.
De route bedraagt 25 kilometer, dus dat is te doen. Minder aangenaam is het klimwerk dat ik onderweg moet doen. De Veluwe is op dezelfde wijze ontstaan als de Sallandse Heuvelrug en laat ik daar nu een filmpje over gemaakt hebben toen ik daar was:
Een groot deel van de reis was dus voortdurend op en af en dat was met mijn forse lichaam, plus een flinke bepakking een hele bezoeking. Er zaten klimmen bij waarbij ik halverwege gewoon even moest stoppen om weer op adem te komen. Ik ben flink in training dus zou je kunnen zeggen.
Met al dat klimmen en op adem komen kwam de deadline van acht uur echter wel steeds dichterbij, dus ik was dan ook blij dat het laatste stuk vooral naar beneden liep, zodat ik even goed gas kon geven.
Hijgend, kreunend en steunend kwam ik om precies 19:59 aan bij de kassa. Trots op mezelf dat ik het nog gered had ontdekte ik echter als eerste dat de deadline voor de camping niet acht, maar negen uur is. Eigenlijk had ik dus alle tijd gehad.
Tegen de tijd dat mijn tent stond was het echter al wel negen uur geweest en dan mag je ook als campinggast niet meer het park op. Helaas vandaag dus geen kans om wild te spotten, maar die kans gaat ongetwijfeld nog komen.
Oorspronkelijk ging deze site over mijn fietsreis door Europa, inmiddels over mijn reis door het leven. Liken en delen op sociale media word door mij bijzonder gewaardeerd!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Soms kom je iets tegen waarvan je denkt dit kan niet waar zijn. Zo'n moment had ik een tijdje geleden toen ik, met mijn camera bij me, e...
-
De lente is begonnen, tijd dus voor schaatsenrijders! Nee, niet mensen op dunne stukjes ijzer, maar de insecten. Zittend op een bankje aan...
-
Zo'n complexe grens bij Baarle-Hertog en Baarle-Nassau, daar hoort natuurlijk een complexe ontstaansgeschiedenis bij.
-
Verder zuidwaarts via de oevers van de Ourthe. Na wederom een ontbijt met de eigenaresse van de bed & breakfast is het tijd om de spul...
-
Landgoed de Wallenburg is opgericht door een gevluchte Fransman in 1799. Zonder de hulp van het Franse leger een paar jaar later zou hij het...
-
Hoe de Begijntjes ongemoeid bleven tijdens de tachtigjarige oorlog dankzij een gedwongen verhuizing.
-
Het weer is niet best, dus maar een dagje schrijven. Mooie uitdaging dit, schrijven over schrijven. Met het weer van vandaag, winderig en ...
-
Dagje rustig aan in de hoop dat dat de rug goed gaat doen. Gelukkig is de rug niet meer zo pijnlijk als hij gisteren was, maar nog wel ont...
-
Zojuist is in mijn plaats een nieuw raadslid geïnstalleerd. Uiteraard wil ik bij deze Steven van Alfen feliciteren en mijn vreugde uitspreke...
-
Sinds twee jaar zijn we samen met België de trotse bezitters van de meest complexe grens ter wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten