Dag 17: Voorst - te nat om verder te trekken deel 2

Weer jeuk en ongeplande regen en daarom maar een vrije dag met wat films.

Deja vu met gisteren dit. Opnieuw wakker geworden met flinke jeuk, hoewel de zwellingen wel al flink afgenomen zijn. En opnieuw moest ik mijn plannen omgooien terwijl ik al een eind op weg was met inpakken, want opnieuw verschijnen er niet voorspelde buien op de radar en zit ik een groot deel van de ochtend en middag naar de regen op mijn tent te luisteren.

Ik denk dat ik maar weerman ga worden. Het weer blijkt niet te voorspellen, dus het maakt niet uit wat je zegt lijkt het wel vandaag. Nou, dan kan ik dat ook.

Hoewel de regen vandaag minder lang duurt dan gisteren, het stopt om half twee, besluit ik toch om niet te vertrekken. Ik wil namelijk een beetje op tijd aan kunnen komen op mijn volgende locatie en als ik pas om half twee kan beginnen met het afbreken van de tent en het bepakken van mijn fiets, dan gaat dat niet lukken. En waarom zou ik me haasten?

Vandaag er dus maar een vrije dag van gemaakt waarbij ik 'thuis' ben gebleven en lekker wat filmpjes heb gekeken. Ook wel een keer lekker na ruim twee weken dagelijks in beweging.

Dag 15: Voorst - Te warm om verder te trekken en een ree voor de lens

29 graden is me iets teveel om bij te fietsen, eindelijk een ree voor de lens en iets met muggen.

Eigenlijk was het de bedoeling om vandaag naar de volgende locatie verder te trekken, maar daar was het mij te warm voor. Zoals eerder gezegd, dit blog loopt een paar dagen achter op de werkelijkheid en dit was de dag dat het 29 graden werd. Om dan met circa 60 kilo bepakking te gaan fietsen, dat vond ik wat overdreven.

Mijn lichaam moet immers langzaam in vorm komen na jaren van verwaarlozing en daarom ben ik zeker in de beginperiode nog wat voorzichtig. Bovendien heb ik geen enkele haast, dus blijf ik nog een dagje of meerdere dagen, net zo lang tot het fijn fietsweer is.

Deze morgen wakker geworden met mijn lijf helemaal onder de muggenbulten. Niet eerder in mijn leven zo'n aanval moeten ondergaan in mijn slaap. Op enig moment telde ik er meer dan 50, maar ik bleef af en toe nog nieuwe ontdekken.

Nu weet iedereen dat je van muggenbulten af moet blijven, want zodra je ze aanraakt beginnen ze pas echt te jeuken. Nu wil dat overdag wel, want dan kun je er bewust bij stilstaan. Ik vrees echter de nacht die gaat komen, want in je slaap ga je onbewust toch bezig.

Geen reisdag, dus dan maar weer de omgeving in. Vlak buiten Voorst lekker op een bankje gaan zitten met het idee om, net als op de Sallandse heuvelrug, de natuur naar mij te laten komen en dat had effect.

Nadat ik eerst een half uur in het gras had gelegen om een meikever te fotograferen, fascinerende beesten zijn dat, zag ik ineens tot mijn verrassing iets veel groters bewegen op zo'n honderd meter van me, tussen het hoge gras aan de rand van een bos.

Snel mijn kleine lens vervangen door mijn zoomlens en verdomd, het was een ree die rustig aan het eten was. Nu was de afstand nog wat groot en de lichtomstandigheden verre van perfect, omdat de ree voortdurend op de rand van felle zon en schaduw bleef, maar eindelijk wat foto's van een ree kunnen maken. Hieronder alvast een eerste, binnenkort komen er nog meer.

Al met al, vooral dankzij de ree, een bijzonder bevredigende dag. Nu hopen een keer een ree wat dichterbij te krijgen. Een hert of zwijn voor mijn lens zijn de andere wensen voor de korte termijn.