Dag 10: Sallandse heuvelrug - Voorst

Een verplaatsing van 45 kilometer, een koude en een warme douche.

Vandaag de grootste afstand tot nu toe, 45 kilometer. Een afstand die ik al meer dan 25 jaar niet in één dag heb afgelegd. Helaas begon de dag met regen, waardoor ik pas veel later dan de bedoeling was mijn tent in kon pakken en vertrekken. De fietstocht beginnen met een nat pak zou de dag net iets te zwaar hebben gemaakt.

Voor nog iets meer vertraging zorgde een kampeerder die gisteravond na het donker in de stromende regen was aangekomen. Een geflipte filosoof die het Pieterpad aan het lopen is. En geflipt is een Geuzennaam in deze, ik ben immers zelf ook geflipt. Een tijd met deze man staan praten over zingeving en het loskomen van mentale gevoelens van verplichting die een mens in de weg kunnen zitten.

Hierna was het dan eindelijk tijd om daadwerkelijk te vertrekken. De eerste paar honderd meters moest ik de fiets voortduwen door rul zand en dat maakte het lijf gelijk goed wakker om het zo maar te zeggen. Hierna wilde Google me over de Sallandse heuvelrug sturen, maar dat zou twee forse beklimmingen betekenen en dat vond ik teveel van het goede. Vandaar dat ik de route via Raalte heb gekozen.

Vooral het eerste stuk tot aan Raalte ging als een zonnetje. Twaalf kilometer zonder pauze onderweg, de langste afstand tot nu toe die ik non-stop had afgelegd. In Raalte even lekker pauze genomen op een bankje aan de rand van het centrum en daarna weer verder.

Direct na Raalte werd het een ander verhaal. De weg Raalte - Deventer bestaat voor een groot deel uit saaie rechte stukken en ik had ook nog eens de wind voortdurend in het gezicht. De temperatuur was inmiddels ook gestegen, waardoor ik langzaam maar zeker steeds vermoeider raakte.

Het was dan ook een zegen toen ik Deventer bereikte, maar die zegen werd al snel een vloek. Zoals bij de meeste wat grotere plaatsen is het heel eenvoudig om ze te vinden en om vervolgens het centrum te vinden. Hoe vanaf daar verder is echter een heel ander verhaal.

Andere plaatsen worden nauwelijks aangegeven voor fietsers, dus maar gewoon dom de bordjes centrum volgen en hopen dat die vanzelf overgaan in bordjes naar de andere plaatsen. Het enige waar ze echter in over gingen waren bordjes die me vertelde dat het centrum inmiddels achter me lag.

Gelukkig kon Google Maps me weer de juiste kant op helpen en al wat er nog nodig was om Deventer uit te komen, was een beklimming van de IJsselbrug. Die viel nog vies tegen met al die bepakking op mijn fiets, dus ik was dan ook blij dat er direct na de afdaling aan de andere kant een heel mooi bankje stond precies bij het kruispunt waar ik af moest slaan.

Terwijl  ik daar op dat bankje zat me te beseffen dat ik Overijssel nu achter me had gelaten, kwam er een vrouw met hondje voorbij die nieuwsgierig vroeg waar ik vandaan kwam en naar toe ging. Ga ergens staan met een volgepakte fiets, of een camera met statief en mensen kunnen hun nieuwsgierigheid niet inhouden en beginnen te vragen. Niet dat ik hier een probleem mee heb overigens, ik ga maar wat graag dat soort gesprekken aan. Opvallend vaak worden het ook nog eens hele boeiende gesprekken.

Op dit moment zat ik al voorbij de dertig kilometer, de langste afstand die ik tot dan toe had gehad, en dat begon ik nu wel te voelen. Gelukkig nog maar iets meer dan tien kilometer te gaan. De stukken fietsen werden echter steeds korter en de stukken rust steeds langer, waardoor het een hele tijd heeft geduurd voor ik het laatste stuk achter de rug had.

Zelfs zo lang, dat ik een paar kilometer voor mijn doel nog overvallen werd door een forse regenbui. Gelukkig was er de boom die in de jaren 90 was geplant voor het zoveel-jariger bestaan van Voorster belang eo die mij enigszins wist te beschutten voor het ergste van de bui. Het bleef echter wel een forse koude douche. Toen ik na de bui weer opstapte ontdekte ik overigens dat er nog geen honderd meter verder een bushokje stond waar ik volledig droog had kunnen schuilen, maar vooruit.

Na de bui nog even het allerlaatste stukje op de fiets en iets voor zonsondergang kwam ik eindelijk aan op natuurcamping de Haverkamp te Voorst. Ja, een normale camping, dus met stroom en nog belangrijker, warm water.

De bedoeling was om snel de tent op te zetten en daarna onder de douche te springen, maar snel zat er niet meer in. Het lichaam was gewoon te leeg om wat dan ook snel te doen, dus werd het langzaam de tent opzetten. Toen die eindelijk stond mijn handdoek en de toilettas gepakt en richting douche.

Het is niet lastig om je op paalcampings schoon te houden. Oké, je moet wat meer water meeslepen naar de camping, maar dat is te overzien. Jezelf wassen op een koude ochtend met koud water is echter lang niet altijd een feest om het zo maar even te zeggen. Deze warme douche voelde dan ook als een geschenk uit de hemel. Gelijk ook de baard van anderhalve week er af en ik was weer een ander mens.

Helemaal schoon en lichamelijk leeg strompelde ik hierna terug naar mijn tent, waar ik, moe maar voldaan, direct in een diepe slaap viel.

Foto's paartje zandhagedissen

Bij deze een selectie van de foto's van het paartje zandhagedissen dat ik genomen heb. Voor de liefhebbers staat onderin een Youtube filmpje met de hele serie.

Het is vrij uniek om een paartje zandhagedissen te zien in een heidegebied. Niet alleen omdat de zandhagedissen het de laatste jaren niet goed doen in de Nederlandse heidegebieden, maar vooral omdat mannetje en vrouwtje maar één of twee dagen bij elkaar blijven na het paren, daarna gaan ze weer afzonderlijk verder.

Opvallend hoe dominant het mannetje zich gedraagt als je bedenkt dat hij na zo'n korte tijd alweer verdwijnt.

Dag 9: Sallandse heuvelrug - Extra dag

Eigenlijk mag je maar drie nachten blijven op een paalcamping, vanwege de schoonheid van de omgeving heb ik besloten om er stiekem een vierde nacht en daarmee dus ook een extra dag aan toe te voegen.

Vandaag was de eerste dag dat het zo warm was dat ik mijn mouwen maar opgestroopt heb, Tot mijn verrassing viel het gelijk op hoe wit mijn onderarmen zijn, omdat mijn handen al flink gekleurd zijn. Met al die tijd dat ik buiten ben vang ik veel zon op en dat begint blijkbaar zijn effecten te hebben.

Hoewel mijn tent in Salland staat, me vandaag nog even geworpen op de geschiedenis van de Twentse textielindustrie. Het resultaat is later vandaag te zien op deze site.

Verder er vandaag een rustige dag van gemaakt. Ik heb namelijk besloten waar ik morgen naar toe ga en daar hoort een flinke verplaatsing bij, ik kan de energie dus goed gebruiken.

Mijn plannen om nog een afsluitend filmpje bij het kampvuur te maken om te vertellen over de schoonheid van de Sallandse heuvelrug worden gedwarsboomd door een forse regenbui, dus doe ik het maar even zonder beeld. Ik kan een bezoek aan de Sallandse heuvelrug echt van harte aanbevelen. Neem een camping of hotel in de omgeving en trek er op je gemak met de fiets op uit en neem vooral de tijd om af en toe lang op een bankje te zitten. De omgeving is prachtig en met het juiste geduld zie je ook een veelheid aan dieren aan je voorbij trekken.

Rob de Nijs zong dat de regen zachtjes tegen zijn zolderraam tikte, ik viel in slaap terwijl een stortbui tegen mijn tentdak aan het razen was.

Foto's Sallandse heuvelrug

Een kleine selectie van de foto's die ik op de Sallandse heuvelrug heb gemaakt.

Er vliegt ook wel eens wat anders hier dan vogels.

In de verte de rookpluim, ontstaan door een brandend schuurtje in Delden op ruim 20 kilometer.

Video: Ontstaan Sallandse heuvelrug

Voor de liefhebbers een korte uitleg over het ontstaan van de Sallandse heuvelrug

Dag 8: Sallandse heuvelrug - Simpelweg genieten

Na weer een koude nacht probleemloos te hebben doorstaan, was het tijd om er op uit te trekken. Oorspronkelijk was het mijn plan om na vandaag weer verder te trekken, maar dat plan liet ik al snel varen.

De dag begonnen met de beklimming van de Noetselerberg, blij dat ik mijn bepakking niet mee hoefde te slepen. Eenmaal boven aangekomen op het uitzichtpunt op een bankje in de zon gaan zitten en daar vervolgens uren blijven zitten.

Niet alleen was het uitzicht fantastisch, het voordeel van ergens een tijd blijven zitten is dat de natuur op enig moment naar jou toe komt en dan zie je veel meer dan wanneer je voortdurend in beweging bent.

Zo kwam er een haas langzaam mijn kant op gehuppeld, af en toe zijn kop boven de heide uitstekend. Helaas kwam er net een wandelaar aan toen ik een foto wou nemen, en toen rende de haas als een dolle weg. Ook uit gebreid naar een koekoek kunnen luisteren en deze incidenteel ook kunnen zien. Deze koekoek was overigens defect, want hij gaf niet de juiste tijd aan.

Ook diverse roofvogels in actie kunnen zien, alleen helaas allemaal te ver weg om goed op de gevoelige plaat vast te leggen.

Hoogtepunt voor mij was toch wel het paartje zandhagedissen dat bijna een half uur lang binnen een paar meter van me te zien was. Zandhagedissen zie je zelden als paartje, omdat het mannetje na het paren hooguit een paar dagen bij het vrouwtje blijft om te voorkomen dat ze met een ander gaat paren. Na die paar dagen verdwijnt hij en ziet het vrouwtje hem niet meer terug. Foto's van de zandhagedissen komen later in een ander bericht voorbij op dit blog.

Deze scheiding leek even later al plaats te hebben gevonden. Er kwam een boswachter met zijn camera langs en die kon ik wijzen op het mannetje. De boswachter was zo blij als een kind dat hij het mannetje kon fotograferen, maar toen ik hem vertelde dat ik daarvoor een half uur het paartje voor de lens had gehad, werd hij toch wel even jaloers.

Terwijl de boswachter bij me stond zagen we ook ineens een enorme rookpluim boven Delden, op twintig kilometer afstand, hangen. Achteraf bleek dit slechts om een uitgebrand schuurtje te gaan. Verbazingwekkend dat dit zoveel rook kan produceren.

Voordeel van een middag op een berg zitten is dat je daarna weer heel makkelijk weg komt. Ik hoefde alleen de eerste honderd meter nog even te trappen en daarna rolde ik zo tot bij de supermarkt in Nijverdal waar ik nog wat inkopen heb gedaan. Aansluitend naar de camping waar ik me nog even opgewarmd heb bij mijn privé kampvuurtje alvorens weer een nacht in de tent te trotseren. Met een volledig rustig hoofd dankzij de vele uren natuur viel ik in slaap.

De bloempjes en de bijtjes

Noeste werkers noest aan het werk.

De Yuri boom

Toen ik deze boom zag identificeerde ik me er gelijk mee. Ik heb de laatste maanden vaak het gevoel gehad dat de grond onder mijn voeten aan het wegzakken was en ik ieder moment om kon vallen. Gelukkig is er één groot verschil tussen deze boom en mij, ik kan op zoek naar nieuwe vaste grond onder de voeten.

Dag 7: Sallandse heuvelrug - Rust en verkenning

Na een koude nacht met een gevoelstemperatuur van min vijf besluiten de buren dat het voor hun genoeg is geweest. Met name de vriend van de biologiestudent had het erg koud gehad. Ik niet, want ik was voorbereid op dit soort temperaturen en heb het dus de hele nacht aangenaam gehad in mijn tent.

Over mijn tent gesproken, hieronder de plek die ik hier een paar dagen mocht bewonen. Zelfs op de foto is de serene rust nog te zien.

Na de reisdag van gisteren was vandaag vooral een rustdag en een dag om te kijken waar ik mooie foto's en filmpjes kan maken. Al snel ontdek ik dat de omgeving werkelijk verbluffend is. Plekken met mooie vergezichten, steile zandheuvels en een mooie gelegenheid om wat over de geschiedenis van Twente te vertellen. Ik kan me de volgende dagen dus uitleven.

Het is echt te merken dat ik nu veel meer in de natuur zit dan de voorgaande dagen. Niet alleen heb ik in de ochtend een aantal keren een ree horen 'blaffen', bij terugkeer naar mijn tent schiet er ineens op nog geen dertig meter van me een wild zwijn over het bospad. Wilde zwijnen mogen formeel maar op twee plekken in Nederland leven en dit is er niet één van. Ik wist dat er incidenteel wel eens zwijnen worden waargenomen op de Sallandse heuvelrug, maar ik had niet verwacht dit geluk te mogen proeven op deze plek.

En nee, ik ga niet vertellen waar ik hem precies zag, als jagers hem willen schieten, dan mogen ze zelf op zoek.

Al met al een lekker ontspannen dagje waarbij het hoofd alle kans had om tot rust te komen. Precies wat ik goed kon gebruiken.

Dag 6: Zenderen - Sallandse heuvelrug

Ik laat Twente achter me en trek de echte natuur in.

Hoewel ik de dag wat down begon, trok dat al snel weer bij. Eenmaal onderweg begon ik me al snel beter te voelen en zeker de eerste helft van de reis vlogen de kilometers er, relatief gezien, doorheen. Beduidend minder pauzes nodig dan op vorige reisdagen.

Tot aan Ommen verliep alles bijzonder voorspoedig, maar vanaf Ommen is weer te merken dat waar bewegwijzering voor automobilisten altijd aanwezig is, die voor fietsers soms nog gaten laat zien. Maar afijn, op gevoel uiteindelijk de juiste route wel weer weten te vinden.

Terwijl ik op enig moment een paar kilometer voor Nijverdal op een bankje van de omgeving aan het genieten ben, stopt er opeens een bekende voor me. Henk Daggert, fractievoorzitter van D66 Hellendoorn en één van de meest sympathieke D66-ers die ik ken. Mooi om nog even met hem te kunnen praten.

Overigens wist hij me ook te vertellen dat de paalcamping waar ik naar onderweg ben en die op de nominatie stond om verwijderd te worden, is behouden dankzij de inzet van vrijwilligers uit Nijverdal. Bij deze dus: Nijverdal, bedankt!

In Nijverdal zelf nog even proviand ingeslagen en daarna richting paalcamping, via de eerste echte klim van mijn reis. Ze noemen het niet voor niets de Sallandse heuvelrug. Zonder bepakking zou ik probleemloos omhoog gereden zijn, maar met bepakking is toch net even wat anders. Goede training voor later zeg maar.

Uiteraard krijg ik het voor elkaar om eenmaal in het bos net een bospaadje te vroeg te nemen, waardoor ik met mijn volgeladen fiets op een mountainbikeroute terecht kom. Best wel humoristisch om de gezichten van de mountainbikers te zien als ze mijn ineens door het rulle zand zien woelen.

Via wat extra bospaadjes uiteindelijk op de juiste locatie gekomen en het is werkelijk een prachtige locatie. Midden in het bos, met mooie aparte plekken voor de kampeerders en zelfs een plek voor een kampvuur. Hier kan ik me wel een paar dagen vermaken.

Ik heb de tent nog maar net staan, of er arriveren nog twee kampeerders. Mijn eerste buren sinds mijn vertrek. De één een student biologie die hier al een maand meerdere dagen per week is voor veldwerk en de ander een vriend van hem die wel benieuwd is hoe het is om in de natuur te kamperen.

In no time brand het kampvuur en zo beleven we een mooie avond waarin we elkaar verhalen vertellen en over de meest uiteenlopende onderwerpen spreken, waaronder over de wolf. Gaat die zich wel of niet in Nederland vestigen. De biologiestudent dacht eerst van niet, maar na enig praten over de ruimte in oost en noord Nederland begon hij toch te vermoeden dat enkele individuele wolven zich in Nederland zouden kunnen gaan vestigen.

De student was overigens voor zijn studie ook al naar Costa Rica en IJsland geweest, genoeg stof om over te praten dus. Uiteindelijk hebben we het tot kwart over één vol weten te houden, bijzonder laat als je net gewend bent om met zonsondergang je tent in te kruipen.