Dag 20 - De Hoge Veluwe - Verbluffende schoonheid

Een dag met het echte WOW-gevoel.

Na me gisteren beperkt te hebben tot de hoofdwegen in het park, vandaag eens wat verder de paden op en de lanen in. Via een fietspad langs en over het Deelense veld richting de zuidpunt van het park gereden. Het begin loopt door een bos en is nog niet zo bijzonder, maar dan.....

Eigenlijk vrij onverwacht kom je ineens het bos uit en kun je kilometers ver voor je niets anders zien dan een prachtig heidelandschap. Nog mooier, een heidelandschap zonder mensen. Pas na zes kilometer fietsen kom ik een ander mens tegen en dan heb ik ondertussen nog meerdere keren stil gestaan om van de omgeving te genieten. Dit soort natuurlijke schoonheid had ik lang niet meer gezien.

Overigens ook hier in deze schoonheid een defecte koekoek. Deze gaf aan dat het 28 uur is en dan verlies je al snel je geloofwaardigheid als koekoek volgens mij. Na de overweldigende weidsheid van de heide valt het zuidelijke deel van het park wat tegen. En dat terwijl ik het normaal mooi zou vinden. Schoonheid doet soms andere schoonheid verbleken.

Wat ook tegenviel waren de Corsicaanse moeflons, die vertikten het om een beetje dichtbij te komen. Op een andere dag nog maar eens een poging doen om ze goed voor de lens te krijgen.

Op de terugweg naar de camping nog op diverse plekken wild gespot. Het begint me op te vallen dat de herten hier vrij klein lijken. Na wat zoekwerk op internet blijkt dat te komen door de omgeving waar ze in leven. Laat ze echt vrij leven zonder hekken om het terrein, en ze kunnen een stuk groter worden.

Mijn referentie hoe groot herten kunnen zijn had ik trouwens uit Oldenzaal. Ooit een keer midden in de nacht in de wijk De Thij een verdwaald hert uit de bossen bij Bentheim zien lopen, midden op straat en met een enorm gewei. Herten komen wel vaker de grens over, maar in de stad zie je ze niet zo heel vaak natuurlijk.

Al met al weer zo'n 30 kilometer op de fiets gezeten vandaag. De kilometers tellen zo lekker door. Terug in mijn tent weer bezig met het sorteren van alle foto's en filmpjes die ik heb gemaakt. In deze prachtige omgeving maak ik er zoveel, dat het niet bij te houden is om alles direct te verwerken. Het kan dus een tijdje duren voor al het beeldmateriaal hier voorbij is gekomen.

Dag 8: Sallandse heuvelrug - Simpelweg genieten

Na weer een koude nacht probleemloos te hebben doorstaan, was het tijd om er op uit te trekken. Oorspronkelijk was het mijn plan om na vandaag weer verder te trekken, maar dat plan liet ik al snel varen.

De dag begonnen met de beklimming van de Noetselerberg, blij dat ik mijn bepakking niet mee hoefde te slepen. Eenmaal boven aangekomen op het uitzichtpunt op een bankje in de zon gaan zitten en daar vervolgens uren blijven zitten.

Niet alleen was het uitzicht fantastisch, het voordeel van ergens een tijd blijven zitten is dat de natuur op enig moment naar jou toe komt en dan zie je veel meer dan wanneer je voortdurend in beweging bent.

Zo kwam er een haas langzaam mijn kant op gehuppeld, af en toe zijn kop boven de heide uitstekend. Helaas kwam er net een wandelaar aan toen ik een foto wou nemen, en toen rende de haas als een dolle weg. Ook uit gebreid naar een koekoek kunnen luisteren en deze incidenteel ook kunnen zien. Deze koekoek was overigens defect, want hij gaf niet de juiste tijd aan.

Ook diverse roofvogels in actie kunnen zien, alleen helaas allemaal te ver weg om goed op de gevoelige plaat vast te leggen.

Hoogtepunt voor mij was toch wel het paartje zandhagedissen dat bijna een half uur lang binnen een paar meter van me te zien was. Zandhagedissen zie je zelden als paartje, omdat het mannetje na het paren hooguit een paar dagen bij het vrouwtje blijft om te voorkomen dat ze met een ander gaat paren. Na die paar dagen verdwijnt hij en ziet het vrouwtje hem niet meer terug. Foto's van de zandhagedissen komen later in een ander bericht voorbij op dit blog.

Deze scheiding leek even later al plaats te hebben gevonden. Er kwam een boswachter met zijn camera langs en die kon ik wijzen op het mannetje. De boswachter was zo blij als een kind dat hij het mannetje kon fotograferen, maar toen ik hem vertelde dat ik daarvoor een half uur het paartje voor de lens had gehad, werd hij toch wel even jaloers.

Terwijl de boswachter bij me stond zagen we ook ineens een enorme rookpluim boven Delden, op twintig kilometer afstand, hangen. Achteraf bleek dit slechts om een uitgebrand schuurtje te gaan. Verbazingwekkend dat dit zoveel rook kan produceren.

Voordeel van een middag op een berg zitten is dat je daarna weer heel makkelijk weg komt. Ik hoefde alleen de eerste honderd meter nog even te trappen en daarna rolde ik zo tot bij de supermarkt in Nijverdal waar ik nog wat inkopen heb gedaan. Aansluitend naar de camping waar ik me nog even opgewarmd heb bij mijn privé kampvuurtje alvorens weer een nacht in de tent te trotseren. Met een volledig rustig hoofd dankzij de vele uren natuur viel ik in slaap.