Video: Kalf, lam en big

Bijna de hele kinderkamer compleet in dit filmpje. Lammeren van de Corsicaanse moeflons, een kalf van een edelhert en biggetjes van wilde zwijnen.

Video: Moeflons op de vlucht voor een paar biggen

Bange beestjes die moeflons.

Video: Kudde Corsicaanse moeflons

De Corsicaanse moeflon is een echt kuddedier. Bijna altijd blijven ze zo dicht bij elkaar als in deze video.

Video: Schaapjes tellen

Kun je niet slapen? Ga dan schaapjes tellen! Hoewel ik betwijfel of dit filmpje helpt. Bij seconde 48 gaan twee rammen, uiteraard precies achter een boom, nog even met de koppen tegen elkaar.

Foto's: Wild op de Veluwe op 4 juni 2017

Foto's: Groot wild op de Veluwe op 2 juni 2017

Video: Corsicaanse moeflons

Ooit door Anton Kröller voor de jacht naar de Veluwe gebracht, lopen ze nog steeds rond.

Dag 32: Veluwe - Overal toeristen

Eerste Pinksterdag en het park is erg druk.

Dit zijn niet de beste dagen om van de omgeving te genieten. Het hele park zit vol met toeristen, waaronder ook behoorlijk wat schreeuwende kinderen. Wat mij betreft dus een mooie dag om het rustig aan te doen. Ik ben hier immers voor de natuur en niet voor schreeuwende kinderen.

Overigens was het eigenlijk al de bedoeling dat ik weg zou zijn, maar dankzij eerst mijn rug en daarna de hitte heb ik zes dagen verloren en ik ga me niet haasten om dat soort dagen in te halen. Vandaag is ook zeker geen dag om te vertrekken, want de kans is bijzonder groot dat de volgende locatie waar ik heen ga vol staat vanwege Pinksteren.

Rustig mijn tijd uitzitten is dus het devies. Dat geeft in ieder geval wel weer tijd om een beetje na te denken en er is nog meer dan genoeg om over na te denken. Denken afgewisseld met wat filmpjes kijken weet het grootste deel van mijn dag te vullen.

In de avond ga ik nog wel op zoek naar wild, maar daar is vandaag erg veel geduld bij nodig. Dankzij de drukte in het park komt het wild pas laat de bossen uit. En als het wild dan eindelijk naar buiten komt, dan is de kans groot dat er weer wat schreeuwende kinderen op de wildobservatiepost komen, waardoor het wild weer snel de bossen in vlucht.

Gelukkig verdwijnen vanaf een uur of negen de kinderen, waardoor er uiteindelijk toch nog wat te zien valt. Mooiste moment is wanneer de Corsicaanse moeflons weer op bezoek komen en een groep rammen het voortouw neemt, door mooi in een rijtje richting waterplaats te lopen.

Tegen de tijd dat ik weer richting camping ging was de rust in het park blijkbaar voldoende teruggekeerd, want ik kwam bijna letterlijk overal wild tegen onderweg. Dat was dus weer een voordeel van de vele toeristen. Dit gaf gelijk ook een mooi beeld hoeveel wild er in dit prachtige park loopt.

Foto's: Groot wild op de Veluwe op 30 mei 2017

Een selectie van de foto's van 30 mei jongstleden. Deze keer met moeflons en zwart-witte biggen.

Dag 30: Veluwe - ontspanning met de Underwoods

Na en voor een drukke dag, een dagje lekker ontspannen met House of cards.

Het nadeel van een dag veel opnames maken zoals gisteren, is dat ik ook veel moet verwerken voor dit blog. Vandaag stond mijn hoofd hier echter niet naar, dus heb ik er een lekker ontspannen dagje van gemaakt.

Mijn meeste tijd vandaag besteed aan het afkijken van het nieuwste seizoen House of cards. Ik moet bekennen dat in vergelijking met de vorige seizoenen dit seizoen me wat tegenvalt. Geeft het gevoel alsof ze vier afleveringen hebben uitgerekt tot twaalf afleveringen. Net te weinig verrassende wendingen om het echt boeiend te maken.

Nu helpt het natuurlijk ook niet mee dat de Amerikaanse politiek in werkelijkheid een stuk gekker is geworden het afgelopen jaar. De dagelijkst soap van Trump is ineens een stuk gekker dan de Underwoods. Ze zullen heel wat uit de hoge hoed moeten toveren om het volgende seizoen weer echt boeiend te maken.

Wie had ooit gedacht dat de realiteit zo gek zou worden, dat de fictie er bleekjes bij af dreigt te steken. En het is natuurlijk niet alleen Trump die de realiteit zo gek maakt, je ziet het op veel meer plekken. Waarheid lijkt er niet meer toe te doen, enkel nog wie het hardste kan schreeuwen.

Zodra feiten er niet meer toe doen raken we onze houvast in de wereld kwijt en dat is iets dat me de afgelopen tijd vaak dwars heeft gezeten en ook een rol heeft gespeeld in mijn gemoedstoestand. Overal om me heen zie ik dat mensen de grootste nonsens als waarheid accepteren, zonder de feiten te willen controleren.

Zodra mensen nonsens als waarheid gaan accepteren is het vechten tegen de bierkaai als je zelf van de feiten bent. Je gaat je vanzelf dan afvragen of je gek bent, of dat de rest dat is. Het is natuurlijk de rest, maar daar die overtuiging is niet altijd even eenvoudig vast te houden geweest.

De meeste mensen hebben behoefte aan zekerheid. Blijkbaar is die behoefte bij velen zo groot dat ze geen vraagtekens zetten bij opmerkingen van anderen. Vreemd, want juist door dat wel te doen zorg je voor meer zekerheid en daarmee comfort.

Maar genoeg maatschappijkritiek voor nu. Na een middag House of cards gewoon weer lekker wild gaan kijken en het was een bijzondere avond. Letterlijk alles kwam voorbij en ook nog in grote getale.

Ook alle reden om er van te genieten, want er staan drukke dagen in het park voor de deur. Het is nu vrijdagavond, dus vanaf morgen is het hier druk vanwege het Pinksterweekend. Drukte in het park heeft meestal als gevolg dat het wild pas later en in kleinere aantallen zich laat zien.

Onderweg naar mijn favoriete wildobservatieplek raak ik bij een groepje zwijnen in gesprek met een boswachter. Hij weet te melden dat er deze week 186 biggen zijn geteld. Hiervan mogen er 25 tot 30 de winter halen, dus de jagers hebben veel werk te verzetten in het najaar.

Nu kan ik me voorstellen dat veel mensen daar moeite mee hebben, maar in een afgesloten gebied zonder natuurlijke vijanden zijn er maar twee opties, afschieten of laten verhongeren. Volgens mij is afschieten dan nog altijd de beste optie. Maar tijd om naar de wildobservatie te gaan.

Eerst is het de beurt aan de herten, die in een kudde van ruim dertig zich laten zien. Vreemd genoeg rent de hele kudde weg op het moment dat er een zwijn aan komt rennen, terwijl ze normaal vreedzaam naast elkaar staan.

De zwijnen nemen dus de plek van de herten over, maar niet voor lang. Eerst komt er een groepje van zo'n tien moeflons in beeld. Die houden nog afstand ten opzichte van de zwijnen, maar zodra de rest van de kudde er is en ze zo'n zestig moeflons sterk zijn, weten de zwijnen weer niet hoe snel ze weg moeten komen.

De moeflons laten zich echter op hun beurt ook weer wegjagen, door één enkel hert. Vreemd hoe één zwijn dertig herten weg weet te jagen en zestig moeflons tien zwijnen, maar dat vervolgens één hert zestig moeflons op de vlucht krijgt.

Ondertussen loopt er ook nog een ree aan struiken te knabbelen vlak bij de plek waar is sta, dus al het groot wild laat zich zien in een korte tijd. Op de terugweg naar mijn tent kom ik nog veel meer wild tegen. Een kudde van ruim twintig herten, circa vijftien zwijnen en een stuk of zes reeën. Zonder twijfel de meeste grote dieren die ik tot nu toe op één dag heb gezien van dichtbij.

Dag 27: Veluwe - Uitslapen en weer nieuwe energie

Na onweder komt...... slaap en nieuwe energie.

Wederom een nacht met onweer, dus weer maar een halve nacht geslapen. Één groot verschil echter met de voorgaande dagen, de temperatuur is vandaag een stuk lager. Nog wel vroeg wakker door het jankende kind naast me, maar er zijn kansen voor rust.

Mijn buurmeisje op de camping begint me langzaam op de zenuwen te werken. Dat kind huilt de halve dag en om de meest vage redenen. En de moeder iedere keer maar vragen waarom ze nu weer huilt en daarmee de wens tot aandacht inwilligend.

Gisteren was wat dat betreft wel het dieptepunt qua huilredenen. Het kind begon weer te huilen en moeders vroeg weer waarom. Als ik een stoel in mijn tent had gehad dan was ik er subiet van afgevallen. Mevrouw huilde omdat ze iedereen met haar waterspuit al nat had gespoten en er niemand meer over was om nat te spuiten. Als je dan als moeder gaat troosten, dan snap je het echt niet.

Maar gelukkig, ze gingen het park in vandaag en dus keerde de rust weder. In combinatie met de lage temperatuur zorgde dit voor iets heerlijks, ik viel weer in slaap. Om drie uur in de middag werd ik pas wakker. Eindelijk uitgeslapen.

Gelijk een warme douche genomen en daarna het park in. Ik plofte voor het eerst na eerst problemen met de rug en daarna de hitte weer bijna uit elkaar van de energie. Die energie moet natuurlijk ergens heen, dus op de fiets gestapt en als een dolle over de fietspaden gaan jagen. Aan de kant toeristen, pappa heeft haast!

Niet dat ik echt haast had natuurlijk, ik genoot gewoon van de ruisende wind rond mijn gezicht. Na een kilometer of twintig was de overtollige energie weg en werd het tijd om op mijn gemak een mooie wildobservatieplaats op te zoeken.

Lang was er niet zo heel veel te beleven, maar vlak voor het einde kwam er toch nog een mooie verrassing. Een flinke kudde Corsicaanse moeflons kwam ineens voorbij en die had ik nog niet van dichtbij mogen aanschouwen, dus toch nog een persoonlijke primeur vandaag.

Iets zegt me dat de komende dagen eindelijk weer wat productiever gaan zijn. Deze avond was in ieder geval een goed voorteken.

Foto's wild Veluwe 24 mei 2017

Eindelijk een ree echt goed voor de lens en verder weer veel biggetjes en ander groot wild.

De moeflons hadden nog geen zin om dichterbij te komen.

Dag 20 - De Hoge Veluwe - Verbluffende schoonheid

Een dag met het echte WOW-gevoel.

Na me gisteren beperkt te hebben tot de hoofdwegen in het park, vandaag eens wat verder de paden op en de lanen in. Via een fietspad langs en over het Deelense veld richting de zuidpunt van het park gereden. Het begin loopt door een bos en is nog niet zo bijzonder, maar dan.....

Eigenlijk vrij onverwacht kom je ineens het bos uit en kun je kilometers ver voor je niets anders zien dan een prachtig heidelandschap. Nog mooier, een heidelandschap zonder mensen. Pas na zes kilometer fietsen kom ik een ander mens tegen en dan heb ik ondertussen nog meerdere keren stil gestaan om van de omgeving te genieten. Dit soort natuurlijke schoonheid had ik lang niet meer gezien.

Overigens ook hier in deze schoonheid een defecte koekoek. Deze gaf aan dat het 28 uur is en dan verlies je al snel je geloofwaardigheid als koekoek volgens mij. Na de overweldigende weidsheid van de heide valt het zuidelijke deel van het park wat tegen. En dat terwijl ik het normaal mooi zou vinden. Schoonheid doet soms andere schoonheid verbleken.

Wat ook tegenviel waren de Corsicaanse moeflons, die vertikten het om een beetje dichtbij te komen. Op een andere dag nog maar eens een poging doen om ze goed voor de lens te krijgen.

Op de terugweg naar de camping nog op diverse plekken wild gespot. Het begint me op te vallen dat de herten hier vrij klein lijken. Na wat zoekwerk op internet blijkt dat te komen door de omgeving waar ze in leven. Laat ze echt vrij leven zonder hekken om het terrein, en ze kunnen een stuk groter worden.

Mijn referentie hoe groot herten kunnen zijn had ik trouwens uit Oldenzaal. Ooit een keer midden in de nacht in de wijk De Thij een verdwaald hert uit de bossen bij Bentheim zien lopen, midden op straat en met een enorm gewei. Herten komen wel vaker de grens over, maar in de stad zie je ze niet zo heel vaak natuurlijk.

Al met al weer zo'n 30 kilometer op de fiets gezeten vandaag. De kilometers tellen zo lekker door. Terug in mijn tent weer bezig met het sorteren van alle foto's en filmpjes die ik heb gemaakt. In deze prachtige omgeving maak ik er zoveel, dat het niet bij te houden is om alles direct te verwerken. Het kan dus een tijdje duren voor al het beeldmateriaal hier voorbij is gekomen.