Ook Bambi heeft eten nodig. Vreemd genoeg heb ik deze video wekenlang over het hoofd gezien, dus nu alsnog online.
Posts tonen met het label groot wild. Alle posts tonen
Posts tonen met het label groot wild. Alle posts tonen
donderdag 13 juli 2017
woensdag 28 juni 2017
Video: Kalf, lam en big
Bijna de hele kinderkamer compleet in dit filmpje. Lammeren van de Corsicaanse moeflons, een kalf van een edelhert en biggetjes van wilde zwijnen.
dinsdag 27 juni 2017
maandag 26 juni 2017
zondag 25 juni 2017
Video: Kudde Corsicaanse moeflons
De Corsicaanse moeflon is een echt kuddedier. Bijna altijd blijven ze zo dicht bij elkaar als in deze video.
zaterdag 24 juni 2017
Video: Schaapjes tellen
Kun je niet slapen? Ga dan schaapjes tellen! Hoewel ik betwijfel of dit filmpje helpt. Bij seconde 48 gaan twee rammen, uiteraard precies achter een boom, nog even met de koppen tegen elkaar.
woensdag 21 juni 2017
dinsdag 20 juni 2017
zondag 18 juni 2017
zaterdag 17 juni 2017
vrijdag 16 juni 2017
donderdag 15 juni 2017
woensdag 14 juni 2017
dinsdag 13 juni 2017
Dag 37: Veluwe - Dankzij regen komt er zonneschijn
Opnieuw door regen een dag vertraging, maar daardoor wel veel moois gezien.
De dag begint wederom met regen, waardoor verder reizen naar mijn volgende bestemming vandaag geen optie is. Gelukkig is de regen wel opnieuw voor de avond voorbij, waardoor ik nog een extra avond van het wild kan genieten. en wat valt er veel te genieten.
Hoewel, in eerste instantie lijkt er helemaal niet veel te genieten. In de eerste tien kilometer die ik fiets kom ik welgeteld één ree tegen en dat is toch een wat magere oogst. Daarna komt hier echter snel verandering.
Eerst kom ik een groep zwijnen tegen met in deze groep volgens mij zowel de oudste, als de jongste biggen die op het park rondlopen. Ik heb in ieder geval nog nergens zulke volgroeide biggen gezien en ook de kleintjes zijn de kleinsten die ik in een week heb gezien. Mooi om te zien dat deze twee groepen samenkomen in één groep zwijnen.
De oudere biggen zijn echter wel duidelijk de baas en ze jagen met regelmaat achter de kleintjes aan. Die krijgen dus in ieder geval genoeg beweging, nu maar hopen dat zo ook genoeg te eten krijgen.
Na deze waarneming buig ik weer af richting noorden, om de route via het jachthuis te pakken. Daar is het al bijna direct raak, wanneer ik een ree met jong zie. Het is pas de tweede keer dat ik een jonge ree zie, dus voor mij is dit bijzonder genoeg. Bovendien is dit ook mijn eerste kans om de jonge ree te fotograferen.
De rest van het stuk tot aan het jachthuis zie ik weer voldoende herten en reeën, waarvan één op minder dan twee meter afstand van me voor ze het op een rennen zet. Bij het jachthuis, de zon is dan inmiddels al onder, zie ik echter ineens iets heel moois.
Naast de immense vijver staat een hert met een fors gewei rustig gras te eten direct aan de rand van de vijver. Aan het gewei te zien zou dit wel eens de grote concurrent van Hubertus kunnen worden dit najaar wanneer de herten gaan strijden om de hindes. De lichtomstandigheden zijn door de ondergegane zon verre van ideaal voor foto's, maar ik kan wel tot erg dichtbij komen.
Hoewel het nu echt donker begint te worden zijn de verrassingen nog niet voorbij. Na een aantal groepen zwijnen zie ik ineens voor me het beest dat ik al twee weken hoop te zien, een vos. Het is inmiddels veel te donker voor een foto, maar ik zie de vos nog helder genoeg voor me.
Precies op het moment dat de vos vlucht, loopt ineens Hubertus met zijn forse kudde het beeld in. Hindes en kalfjes vluchten al snel weer zodra ze mij zien staan, maar Hubertus blijft me gewoon stoïcijns aankijken.
Op de laatste paar af te leggen kilometers blijven er maar zwijnen voorbijkomen. Vandaag alles bij elkaar niet minder dan veertig zwijnen gezien die een jaar of ouder zijn en daarmee maar liefst twee derde van de populatie die de winter heeft overleefd.
Na slechts één ree in de eerste tien kilometer, zie ik, inclusief jongeren, ruim 300 stuks wild in de laatste vijftien kilometer. Het lijkt er op dat dit mijn laatste avond hier is, dus ik sluit af met een absolute knaller.
De dag begint wederom met regen, waardoor verder reizen naar mijn volgende bestemming vandaag geen optie is. Gelukkig is de regen wel opnieuw voor de avond voorbij, waardoor ik nog een extra avond van het wild kan genieten. en wat valt er veel te genieten.
Hoewel, in eerste instantie lijkt er helemaal niet veel te genieten. In de eerste tien kilometer die ik fiets kom ik welgeteld één ree tegen en dat is toch een wat magere oogst. Daarna komt hier echter snel verandering.
Eerst kom ik een groep zwijnen tegen met in deze groep volgens mij zowel de oudste, als de jongste biggen die op het park rondlopen. Ik heb in ieder geval nog nergens zulke volgroeide biggen gezien en ook de kleintjes zijn de kleinsten die ik in een week heb gezien. Mooi om te zien dat deze twee groepen samenkomen in één groep zwijnen.
De oudere biggen zijn echter wel duidelijk de baas en ze jagen met regelmaat achter de kleintjes aan. Die krijgen dus in ieder geval genoeg beweging, nu maar hopen dat zo ook genoeg te eten krijgen.
Na deze waarneming buig ik weer af richting noorden, om de route via het jachthuis te pakken. Daar is het al bijna direct raak, wanneer ik een ree met jong zie. Het is pas de tweede keer dat ik een jonge ree zie, dus voor mij is dit bijzonder genoeg. Bovendien is dit ook mijn eerste kans om de jonge ree te fotograferen.
De rest van het stuk tot aan het jachthuis zie ik weer voldoende herten en reeën, waarvan één op minder dan twee meter afstand van me voor ze het op een rennen zet. Bij het jachthuis, de zon is dan inmiddels al onder, zie ik echter ineens iets heel moois.
Naast de immense vijver staat een hert met een fors gewei rustig gras te eten direct aan de rand van de vijver. Aan het gewei te zien zou dit wel eens de grote concurrent van Hubertus kunnen worden dit najaar wanneer de herten gaan strijden om de hindes. De lichtomstandigheden zijn door de ondergegane zon verre van ideaal voor foto's, maar ik kan wel tot erg dichtbij komen.
Hoewel het nu echt donker begint te worden zijn de verrassingen nog niet voorbij. Na een aantal groepen zwijnen zie ik ineens voor me het beest dat ik al twee weken hoop te zien, een vos. Het is inmiddels veel te donker voor een foto, maar ik zie de vos nog helder genoeg voor me.
Precies op het moment dat de vos vlucht, loopt ineens Hubertus met zijn forse kudde het beeld in. Hindes en kalfjes vluchten al snel weer zodra ze mij zien staan, maar Hubertus blijft me gewoon stoïcijns aankijken.
Op de laatste paar af te leggen kilometers blijven er maar zwijnen voorbijkomen. Vandaag alles bij elkaar niet minder dan veertig zwijnen gezien die een jaar of ouder zijn en daarmee maar liefst twee derde van de populatie die de winter heeft overleefd.
Na slechts één ree in de eerste tien kilometer, zie ik, inclusief jongeren, ruim 300 stuks wild in de laatste vijftien kilometer. Het lijkt er op dat dit mijn laatste avond hier is, dus ik sluit af met een absolute knaller.
maandag 12 juni 2017
zondag 11 juni 2017
Video: Corsicaanse moeflons
Ooit door Anton Kröller voor de jacht naar de Veluwe gebracht, lopen ze nog steeds rond.
Dag 35: Veluwe - Nog meer regen
Weer een dag met heel vele regen, maar gelukkig wel droog in de avond.
Met dit soort weer kom ik niet snel van de Veluwe af. Net als gisteren hebben we bijna de hele dag regen. Wel een verschil met gisteren, het stopt eerder met regenen, waardoor ik in ieder geval weer op zoek kan naar wild.
Tijdens mijn ronde kom ik ook nog langs een plek met zich op de eerder door mij beklommen trap. Helaas was de zon al onder, waardoor er niet veel licht meer was, maar zo hebben jullie de trap ook een keer van de andere kant gezien.
Na de gebruikelijke wildobservatieplaatsen te hebben bezocht, besluit ik om een keer een andere route naar de camping te nemen. Ik ga via het noordelijke deel en dus het jachthuis. In dit gedeelte had ik zelf nog geen wild gezien en er zijn ook geen wildobservatieplaatsen, dus ik ben aangenaam verrast door de grote hoeveelheid wild die ik onderweg zie.
Aan alle kanten schieten herten, reeën en zwijnen weg als ik nader. Meest indrukwekkende moment is wanneer een edelhert in haar vlucht een werkelijk enorme sprong het groen in maakt op nog geen tien meter voor me. Deze hinde sprong zo hoog, dat ze bijna over mij heen had kunnen springen en daar moet je flink voor kunnen springen.
Op enig moment moet ik nog even geduldig wachten. Langs een stuk weg is een moeder zwijn aan de enige kant van de weg aan het lopen en haar biggen aan de andere kant. Voor wie het niet weet, zorg dat je nooit tussen een moeder zwijn en haar biggen komt, want dan ontdek hoe wild zwijnen daadwerkelijk zijn.
Na enige tijd loopt moeders naar haar kinderen en kan ik de weg weer vervolgen richting tent. Mooi dat je na zo'n lange tijd in dit park toch nog verrast kunt worden. Kan ook niet anders, want er is hier echt heel veel te zien voor de liefhebbers.
Met dit soort weer kom ik niet snel van de Veluwe af. Net als gisteren hebben we bijna de hele dag regen. Wel een verschil met gisteren, het stopt eerder met regenen, waardoor ik in ieder geval weer op zoek kan naar wild.
Tijdens mijn ronde kom ik ook nog langs een plek met zich op de eerder door mij beklommen trap. Helaas was de zon al onder, waardoor er niet veel licht meer was, maar zo hebben jullie de trap ook een keer van de andere kant gezien.
Na de gebruikelijke wildobservatieplaatsen te hebben bezocht, besluit ik om een keer een andere route naar de camping te nemen. Ik ga via het noordelijke deel en dus het jachthuis. In dit gedeelte had ik zelf nog geen wild gezien en er zijn ook geen wildobservatieplaatsen, dus ik ben aangenaam verrast door de grote hoeveelheid wild die ik onderweg zie.
Aan alle kanten schieten herten, reeën en zwijnen weg als ik nader. Meest indrukwekkende moment is wanneer een edelhert in haar vlucht een werkelijk enorme sprong het groen in maakt op nog geen tien meter voor me. Deze hinde sprong zo hoog, dat ze bijna over mij heen had kunnen springen en daar moet je flink voor kunnen springen.
Op enig moment moet ik nog even geduldig wachten. Langs een stuk weg is een moeder zwijn aan de enige kant van de weg aan het lopen en haar biggen aan de andere kant. Voor wie het niet weet, zorg dat je nooit tussen een moeder zwijn en haar biggen komt, want dan ontdek hoe wild zwijnen daadwerkelijk zijn.
Na enige tijd loopt moeders naar haar kinderen en kan ik de weg weer vervolgen richting tent. Mooi dat je na zo'n lange tijd in dit park toch nog verrast kunt worden. Kan ook niet anders, want er is hier echt heel veel te zien voor de liefhebbers.
zaterdag 10 juni 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Wat is dat? UFO's op het Hulsbeek tijdens Kingsland? Uiteraard zijn dit geen UFO's. Het gaat hier om de weerkaatsing van ... -
Soms kom je iets tegen waarvan je denkt dit kan niet waar zijn. Zo'n moment had ik een tijdje geleden toen ik, met mijn camera bij me, e... -
Over het niet alleen trieste, maar ook opvallende verhaal van een fusillade te Alphen.
-
De geschiedenis zit soms in het ontbreken van geschiedenis.
-
29 graden is me iets teveel om bij te fietsen, eindelijk een ree voor de lens en iets met muggen. Eigenlijk was het de bedoeling om vandaa... -
Over hoe Anton Kröller aan zijn geld kwam en dat dat niet helemaal zuivere koffie was.
-
De bloedigste dag tijden de Tweede Wereldoorlog in Oldenzaal was opvallend genoeg pas op 8 mei 1945. Die dag vielen er 8 doden en 60 gewonde...
-
Hoe sommige Nederlanders ongemerkt tot communisten zijn geworden.
-
Over hoe Vikingen en een zwaan de geschiedenis van dit plaatsje hebben gevormd.
-
Ik wil via deze weg ook nog een woord van dank jullie richting op sturen voor de vele reacties die ik de afgelopen dagen heb mogen ontvangen...
