Dag 26: Onweer en wasdag

Weinig slaap, maar wel de was weer schoon.

Het was een wilde nacht. Althans, de weergoden gingen even goed los. Ik was al laat in slaap gevallen, want mijn lichaam reageert op de afkoeling in de avond door ineens actief te worden. Ik denk dat ik net een uur of twee geslapen had toen ik met donderend geraas wakker werd.

Het onweer dat eigenlijk voor eerder op de avond voorspeld werd, was alsnog gekomen. Gelukkig ging het meeste van het onweer midden over het park, maar op enig moment kwam het ook erg dicht bij de camping, met als gevolg vele krijsende kinderen. Er staan namelijk meerdere grootouders met hun jonge kleinkinderen op deze camping.

Het was een onweer waar maar geen einde aan leek te komen. Pas vlak voor de zonsopgang hield het weer op en toen wist ik dat het een lange dag zou worden. Vlak na zonsondergang begint het namelijk in de tent al goed warm te worden, waardoor slapen dan geen optie meer is.

Met een gebrek aan slaap ging ik dus de derde dag met een temperatuur boven de dertig graden in. Wat een feest. Al snel besloot ik dat dit niet een dag zou worden om veel te doen, maar om de tijd en de zon toch nog nuttig te besteden heb ik er maar een wasdag van gemaakt. Met zoveel zon drogen kleren immers snel.

Tegen de tijd dat de avond begon te vallen en ik normaal op zoek naar wild zou gaan, deze keer maar besloten om een avond over te slaan. Ik had gewoon de puf niet om er nog op uit te trekken. Un jour sans dus.

Het grote onbegrip

Bij een depressie hoort onbegrip van anderen, daar had ik me op voorbereid toen ik naar buiten trad. Ook opmerkingen als je moet niet zeuren, het is maar een dipje was ik op gewapend. Ik had alleen niet verwacht dat bepaalde familieleden ook geen begrip zouden hebben.

Een aantal familieleden was al wat stil de laatste weken. Toen ik gisteren probeerde om één telefonisch te bereiken was dat geen succes, dus stuurde ik maar een appje. Ik kreeg tot mijn verrassing een boze reactie dat deze persoon geen contact meer wilde met mij, vanwege wat ik mensen aan het aandoen was. Daarnaast was er kritiek op mijn manier van denken.

Eerst maar eens beginnen met de kritiek op mijn manier van denken. Kwaad worden op iemand met een depressie om zijn manier van denken staat in dit geval één op één met kwaad worden op iemand met een gebroken been wanneer deze niet loopt.

Een depressie is lastig uit te leggen en waarschijnlijk nog lastiger te begrijpen, maar een depressie is een ziekte, net als iedere andere ziekte. Het is niet iets waar je voor kiest en zodra het je overkomt overheerst het je leven en je doen en laten.

En dan het argument over wat ik anderen aan zou doen. Mede omdat ik me te druk om meningen en verwachtingen van anderen ben gaan maken, ben ik in deze depressie terecht gekomen. Beetje jammer dat iemand uit je eigen familie dan zo dwingen een mening over mij overbrengt.

Je kunt me van alles verwijten, maar is het terecht om me te verwijten waar ik geen invloed op heb kunnen hebben dankzij de depressie? Je verwijt immers ook niet iemand dat die de marathon niet heeft gelopen als die de dag voor de marathon zijn been heeft gebroken.

Het oplopen van de beenbreuk kan mogelijk verwijtbaar zijn ja, net zoals de oorsprong van mijn depressie dat mogelijk is. Maar waar het breken van een been vaak eenvoudig te verklaren is, is het krijgen van een depressie dat over het algemeen niet. Daar is tijd voor nodig en die tijd ben ik nu aan het pakken. Stapje voor stapje ga ik op zoek naar hoe het mogelijk is dat ik in deze situatie ben gekomen, zodat ik dat voor de toekomst kan voorkomen.

De opmerkingen zoals ik die gisteren kreeg kunnen volgens mij maar uit twee oorzaken voortkomen, onbegrip of egoïsme. Ik neem overigens aan dat het de eerste is in dit geval, er zijn ook al gevallen voorbij gekomen van buiten de familie waarbij ik egoïsme als voornaamste beweegreden zie.

Kijkende naar dit soort opmerkingen uit onverwachte hoek kan ik wel begrijpen waarom de meeste mensen een depressie verzwijgen. Het onbegrip overheerst zelfs bij je naasten en dat is wel het laatste dat je kunt gebruiken tijdens een depressie. Dit kan echter alleen veranderen als meer mensen over hun depressie gaan praten, want alleen dan kan er meer begrip ontstaan. Zwijgen vanwege het verwachte onbegrip is dan ook het in stand houden van een vicieuze cirkel. Een cirkel die naar ik hoop ooit doorbroken kan worden.

Tot slot voor de mensen met onbegrip. Het is een kleine moeite om je een beetje te verdiepen in het verschijnsel depressie en vragen staat ook altijd vrij. Niet iedere vraag is te beantwoorden, maar vele wel. Wees je bewust dat het hier om een ziekte gaat en dat verwijten dan vrijwel altijd misplaatst zijn. Trek geen conclusies, maar ga het gesprek aan. Daar kan iedereen alleen maar beter van worden. Zeker degene met de depressie, want net zoals bij iedere ziekte, kun je ook van een depressie gewoon weer beter worden.

Video: Bambi

Dag 25: Veluwe - Heet en een bambicrèche

Overdag zit ik de hitte uit, in de avond een ongekende hoeveelheid wild.

Dit is de tweede dag dat de temperatuur boven de dertig graden komt en ik vind het wel best. Overdag zoek ik de schaduw op en zit mijn tijd uit tot het tijd is om op zoek te gaan naar meer wild. De verhalen die ik hier nog wil vertellen staan toch al een paar dagen on hold dankzij mijn rug, die kunnen nog wel een paar dagen wachten. Ik zit hier goed, dus een paar dagen langer is geen straf.

De wildobservatieplaats waar ik de laatste dagen vaker kom is vandaag echt goud waard. Achter elkaar blijven de dieren maar passeren. Eerst komt er een reebok heel ontspannen een rondje lopen. Hierbij maakt hij gebruik van iedere struik waar hij langs komt. In deze tijd van het jaar hebben reebokken namelijk ontzettende jeuk aan hun gewei. Het vel dat nu nog over het gewei zit moet er in deze maanden namelijk af.

Terwijl de reebok nog met zijn ronde bezig is verschijnen er inmiddels op de achtergrond diverse herten, inclusief de twee jonge herten die ik al eerder had gezien. Ook wat zwijnen met biggetjes verschijnen op het toneel. De echte verrassing laat nog even op zich wachten.

Op het moment dat ik eigenlijk al weg moet, omdat het park gaat sluiten, verschijnt er ineens een heuse bambicrèche in beeld. Vijf hindes met totaal vijf jongen komen drinken en spelen bij de poel tegenover de observatiehut.

Meestal zondert een hinde zich af als ze een jong ter wereld brengt en blijft daarna één tot twee weken samen met haar jong in isolatie. Af en toe komt het voor dat meerdere hindes met jong samen optrekken en zo een crèche vormen. En ik ben de gelukkige die dit mag aanschouwen. De video die ik gemaakt hebt komt met een paar dagen op deze site te staan.

Al met al na een rustige morgen en middag dus wild in de avond. Wat een slechte woordgrap.

Foto's: Bambi en ander groot wild

Eindelijk heb ik voor het eerst van mijn leven Bambi in levende lijve gezien. Daarnaast kwam er nog even een zwijn vlak voor mijn neus langslopen.