Dag 209: Villefranche-sur-Saône - Regendag

Een volle dag regen, dus geen progressie.

Al in de ochtend begint het te regenen en de regen stopt pas weer in de avond. Af en toe een bui vind ik geen probleem, maar ik ga niet een volle dag door de regen fietsen. Een extra rustdag dus vandaag.

Hierdoor loopt de achterstand op wat ik het traagste schema noem wel verder op. Toen de rugproblemen begonnen had ik twee dagen voorsprong, inmiddels zijn dat twaalf dagen achterstand. Gelukkig verwacht ik wel dat die achterstand in te halen is zodra ik weer goed op stoom ben.

Nu zou ik het hierbij kunnen laten voor vandaag, maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Dit geeft me namelijk de kans om het over slapen te hebben. Zoals een paar dagen geleden al gemeld, slaap ik de laatste tijd namelijk erg slecht.

Nu heb ik overigens nooit een normaal slaapritme gehad. Ik ben namelijk zoals dat zo mooi heet een nachtmens en dat ben ik al sinds mijn geboorte. Het is in mijn geval dus niet een aangeleerd ritme. Waarschijnlijk ligt de oorzaak in het feit dat mijn lichaam op een ander moment op de dag begint met het stofje aan te maken dat zorgt dat we willen gaan slapen.

Ik zeg waarschijnlijk omdat ik nooit de uitgebreide tests heb ondergaan die het definitief aantonen, maar alles wijst er wel op. Niet alleen omdat ik dit altijd al heb gehad, maar vooral omdat ik altijd rond dezelfde tijd moe begin te worden, tussen vijf en zes in de ochtend.

Lang was dit geen issue, omdat ik goed tegen weinig slaap kon en tijdens de weekenden de kans had om slaap in te halen. Ik ben echter net geen achtien meer en kan daardoor steeds slechter tegen weinig slaap. Langer dan twee tot drie dagen weinig slaap trek ik niet meer, dus heb ik tegenwoordig ook doordeweeks een bijslaapdag nodig. Dat geeft natuurlijk zijn uitdagingen met werk, maar gelukkig heb ik dat dankzij flexibel werk de laatste jaren op kunnen vangen.

Wat nu speelt is echter wat anders. Ik slaap nu namelijk slecht, omdat ik voortdurend wakker word. De weken voor de rugproblemen was dat issue er niet, omdat ik dankzij de lichamelijke inspanningen voldoende vermoeid was om door te slapen. Daarvoor toen ik nog niet dagelijks onderweg was had ik er ook al last van.

Waarschijnlijk is dit een gevolg van de inmiddels gewezen depressie. Uit onderzoek blijkt dat bijna de helft van de mensen die hersteld zijn van een depressie daarna nog lang slaapproblemen hebben. Vervelend daarbij is dat die slaapproblemen vervolgens zelf weer de oorzaak van een nieuwe depressie kunnen zijn en dat is het laatste dat ik wil.

Ik hoop op dit moment dus vooral dat ik snel weer dagelijks voldoende kilometers af kan leggen om voldoende moe te zijn om goed te slapen. Veel belangrijker nog is echter de hoop dat tegen de tijd dat ik terug ben de slaapproblemen voorbij zijn. Zo niet, dan meld ik me direct bij een arts.

Tot die tijd is mijn slaap me heilig. Wat er ook gebeurd, ik laat geen grote slaapachterstanden meer ontstaan zoals in het verleden. Ik heb in grote lijnen de weg omhoog mooi te pakken qua gezondheid, maar dit is wel mijn grootste zorg van dit moment, omdat het gevolg een forse terugval kan zijn en dat laat ik me niet gebeuren.

Genoeg over slapen voor nu. Ik had me voorgenomen om voortaan opener te zijn, omdat dat nodig is, dus moest ik ook mijn zorg met jullie delen. Optimist als ik ben neem ik aan dat het goed gaat komen, maar ik zit er bovenop voor het geval dat niet gaat lukken.

Zo'n regendag is dan stiekem best wel lekker, want daardoor is voor nu het slaapgebrek weer weg. Onderstaande afsluiter van de dag is nu dus niet voor mij van toepassing.

Dag 100: Gorinchem - Tijd voor een time-lapse

Na een onrustige nacht een dagje rustig de tijd nemen voor een time-lapse.

De paalcamping stond vannacht dus eigenlijk iets te vol. Met zes tentjes op zo'n kleine ruimte is er altijd wel iemand die onrustig is, naar het toilet is of wat dan ook. Zeker met ook nog vier kleine kinderen erbij die af en toe onrustig zijn door de onbekende geluiden.

Al met al dus niet bijzonder veel slaap gehad afgelopen nacht. Gelukkig vertrekken de meeste mensen redelijk vroeg in de ochtend, zodat ik halverwege de ochtend nog een beetje slaap kan pakken.

Hierna staat alleen het tentje van de twee Poolse jongens er nog, maar die zijn de stad in, dus het rijk helemaal voor mezelf. Oorspronkelijk was de bedoeling om vandaag een time-lapse en wat filmpjes te maken, maar daar heb ik de energie niet voor. Ik besluit dus om het enkel bij de time-lapse te laten.

Nu kost het maken van een time-lapse nog altijd veel tijd. Uiteindelijk word het een time-lapse in twee delen, tussendoor moest ik een accu vervangen. Het eindresultaat is minder dan drie minuten film, maar daarvoor zit ik wel ruim drie uur op de krib in de rivier mijn tijd te vullen.

Geduld is dus nodig bij het maken van een time-lapse. Ik hoop dan ook maar dat mensen er van genieten, want anders zou het wel erg zonde zijn van de tijd. Gelukkig vind ik ze zelf erg leuk om te maken, dus voorlopig ga ik er wel even mee door. Voor het resultaat zullen jullie nog wel een paar dagen geduld moeten hebben. Ik heb nu zoveel filmpjes in de wacht staan, dat er tussen maken en hier tonen tot meer dan een week kan zitten.

Verder het vandaag dus rustig aan gedaan. Op het einde van de dag weer mijn bankje bij de rivier opgezocht om te koken, noodles met ei deze keer, en daarna voor mijn doen lekker vroeg gaan slapen. Ook wel een keer lekker.

En dan de afsluiter van de dag. Zo'n time-lapse is eigenlijk keer op keer een foto nemen en achter elkaar plakken. Time after time dus.

Dag 53: Utrechtse heuvelrug - Uitslapen

Na een paar nachten slecht slapen haal ik het vandaag ineens in.

Slecht slapen kan meerdere oorzaken hebben. In het begin van de reis was het meestal omdat er allerlei zorgwekkende gedachten door mijn hoofd schoten. Dat is gelukkig fors afgenomen, maar toch heb ik nu een aantal nachten met weinig slaap achter elkaar gehad.

De eerste twee nachten kon ik de slaap maar niet vatten omdat mijn hoofd geen uit-knop kent. De gedachten waren deze keer positief, allerlei plannetjes voor de toekomst kwamen voorbij, maar op een gegeven moment zou je willen dat er een einde aan kwam.

Hoewel ik tegelijkertijd heel blij ben dat dit me weer overkomt. Het is lang geleden dat ik wakker heb gelegen vanwege positieve ideetjes. Dan heb je het zeker over een aantal jaren. En dat terwijl dat me in het verleden heel vaak overkwam. Mijn hoofd kan met een vrijwel eindeloze stroom plannen komen, veel te veel om ooit allemaal uit te voeren.

De derde en vierde nacht weinig slaap had een andere oorzaak. Regen en vogels. Normale regen die op je tent valt kan helpen om in slaap te vallen, maar als er in de nacht ineens een wat zwaardere bui overtrekt, dan is het net of iemand met een hogedrukspuit tegen een golfplaat aan het spuiten is en probeer dan maar eens door te slapen.

En dan zijn er nog de vogels. Op vorige plekken sliep ik daar probleemloos doorheen, maar daar waren niet zoveel vogels als er hier zijn. Het is echt verbazingwekkend wat voor symfonie ik iedere ochtend vanaf een uur of vier te horen krijg. Een concert van zo'n anderhalf uur, waarna ik normaal weer lekker in slaap val, maar nu twee dagen op rij niet en dan begint na vier korte nachtjes zelfs bij mij het slaapgebrek op te tellen.

Op deze vijfde nacht werd mijn slaap ook weer onderbroken door de vogels, maar nu viel ik na afloop wel weer in slaap om tot mijn verbazing pas om half vijf in de middag weer wakker te worden. Blijkbaar had ik de slaap dus echt nodig.

Over de dag zelf valt niet zo heel veel te melden als je zo lang hebt liggen slapen, dus noemen we dit maar de slaapspecial en laat ik het hier bij.