Al in de ochtend begint het te regenen en de regen stopt pas weer in de avond. Af en toe een bui vind ik geen probleem, maar ik ga niet een volle dag door de regen fietsen. Een extra rustdag dus vandaag.
Hierdoor loopt de achterstand op wat ik het traagste schema noem wel verder op. Toen de rugproblemen begonnen had ik twee dagen voorsprong, inmiddels zijn dat twaalf dagen achterstand. Gelukkig verwacht ik wel dat die achterstand in te halen is zodra ik weer goed op stoom ben.
Nu zou ik het hierbij kunnen laten voor vandaag, maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Dit geeft me namelijk de kans om het over slapen te hebben. Zoals een paar dagen geleden al gemeld, slaap ik de laatste tijd namelijk erg slecht.
Nu heb ik overigens nooit een normaal slaapritme gehad. Ik ben namelijk zoals dat zo mooi heet een nachtmens en dat ben ik al sinds mijn geboorte. Het is in mijn geval dus niet een aangeleerd ritme. Waarschijnlijk ligt de oorzaak in het feit dat mijn lichaam op een ander moment op de dag begint met het stofje aan te maken dat zorgt dat we willen gaan slapen.
Ik zeg waarschijnlijk omdat ik nooit de uitgebreide tests heb ondergaan die het definitief aantonen, maar alles wijst er wel op. Niet alleen omdat ik dit altijd al heb gehad, maar vooral omdat ik altijd rond dezelfde tijd moe begin te worden, tussen vijf en zes in de ochtend.
Lang was dit geen issue, omdat ik goed tegen weinig slaap kon en tijdens de weekenden de kans had om slaap in te halen. Ik ben echter net geen achtien meer en kan daardoor steeds slechter tegen weinig slaap. Langer dan twee tot drie dagen weinig slaap trek ik niet meer, dus heb ik tegenwoordig ook doordeweeks een bijslaapdag nodig. Dat geeft natuurlijk zijn uitdagingen met werk, maar gelukkig heb ik dat dankzij flexibel werk de laatste jaren op kunnen vangen.
Wat nu speelt is echter wat anders. Ik slaap nu namelijk slecht, omdat ik voortdurend wakker word. De weken voor de rugproblemen was dat issue er niet, omdat ik dankzij de lichamelijke inspanningen voldoende vermoeid was om door te slapen. Daarvoor toen ik nog niet dagelijks onderweg was had ik er ook al last van.
Waarschijnlijk is dit een gevolg van de inmiddels gewezen depressie. Uit onderzoek blijkt dat bijna de helft van de mensen die hersteld zijn van een depressie daarna nog lang slaapproblemen hebben. Vervelend daarbij is dat die slaapproblemen vervolgens zelf weer de oorzaak van een nieuwe depressie kunnen zijn en dat is het laatste dat ik wil.
Ik hoop op dit moment dus vooral dat ik snel weer dagelijks voldoende kilometers af kan leggen om voldoende moe te zijn om goed te slapen. Veel belangrijker nog is echter de hoop dat tegen de tijd dat ik terug ben de slaapproblemen voorbij zijn. Zo niet, dan meld ik me direct bij een arts.
Tot die tijd is mijn slaap me heilig. Wat er ook gebeurd, ik laat geen grote slaapachterstanden meer ontstaan zoals in het verleden. Ik heb in grote lijnen de weg omhoog mooi te pakken qua gezondheid, maar dit is wel mijn grootste zorg van dit moment, omdat het gevolg een forse terugval kan zijn en dat laat ik me niet gebeuren.
Genoeg over slapen voor nu. Ik had me voorgenomen om voortaan opener te zijn, omdat dat nodig is, dus moest ik ook mijn zorg met jullie delen. Optimist als ik ben neem ik aan dat het goed gaat komen, maar ik zit er bovenop voor het geval dat niet gaat lukken.
Zo'n regendag is dan stiekem best wel lekker, want daardoor is voor nu het slaapgebrek weer weg. Onderstaande afsluiter van de dag is nu dus niet voor mij van toepassing.
