Het nadeel van in een veld of bos je tent opzetten is dat de ondergrond niet altijd even vlak is en vannacht had ik daar dus last van. Hoewel ik altijd probeer om een plek te kiezen zonder erge bobbels, bleek er toch nog een vervelende bobbel onder mijn tent te liggen. In slaap vallen was geen probleem, maar iedere keer op nieuw leek ik in mijn slaap deze bobbrl op te zoeken. Niet veel later werd ik dan wakker, door het gebrek aan comfort. Geen ideale nacht dus.
Buiten dat was het een prima plek waar ik lag, mooi uit het zicht en dus geen kans op ontdekking. Dat geeft in ieder geval de mogelijkheid om iets langer te blijven liggen en zo alsnog mijn slaap een beetje te pakken.
De eerste echte uitdaging van vandaag zat in het verlaten van het veld. Hiervoor moest ik een steile helling op en dat is niet eenvoudig met een zware fiets en doornenstruiken onderweg. Gelukkig was het nog net te doen zonder dat ik bagage van de fiets moest halen, maar dan ook echt net. Vooral het eerste stukje gleed ik af en toe weer wat naar onderen. Eenmaal voorbij de bomen en struiken kon ik schuin de rest van de helling op, waardoor het beduidend minder steil werd.
De eerste circa dertig kilometer van vandaag gingen soepel, maar waren nu ook niet direct de meest inspirerende kilometers. Schier eindeloze akkers en veel vrijwel identieke dorpjes.
Aan de dorpjes kan ik overigens wel merken dat ik weer wat meer in de bewoonde wereld kom. In het noorden van Frankrijk had ik dagen dat een dorp met meet dan honderd inwoners al op een stad leek, zo klein zijn veel van de dorpjes daar. Een paar boerderijen, een mairie en soms nog een regulier huis is de samenstelling van menig dorp dat achter me ligt. Inmiddels zijn de dorpen zo groot, dat ze bijna allemaal een eigen school hebben.
Na de eerste dertig kilometer was er echter eindelijk het moment waar ik al de hele dag naar uitkeek, mijn eerste blik op de Saone. De rivier is hier nog maar net onderweg, ik was een paar dagen geleden nog vlak bij de bron, maar zelfs hier is de rivier al bijzonder indrukwekkend. Op veel plaatsen is deze al meer dan vijftig meter breed.
De komende dagen zal ik de Saone veel te zien krijgen, zeker vanaf een dag of drie van nu, want vanaf dan zal ik vaak de route langs de oever volgen. Nu is dat echter nog niet het geval, want al snel verlaat ik de rivier weer.
Het volgende water dat ik tref is een kanaal. Dit kanaal snijd een onbevaarbaar deel van de Saone af en ik kan dus even lekker kaarsrecht vooruit fietsen. Halverwege het stuk langs het kanaal pauzeer ik even voor ik aan het laatste deel van de reis van vandaag begin. Tijdend mijn pauze kijk ik uit op een schattig kleine locomotief.
En uiteraard ook nog even het kanaal in beeld met de grijze lucht er boven. Het was al een tijdje aan het miezeren. Hoort er allemaal bij.
Ik heb net een paar honderd meter afgelegd na mijn pauze en het 'noodlot' slaat toe. Een lekke band. Gelukkig lek voor, dus niet alles hoeft van de fiets af, enkel een deel. Ik pak dus maar mijn bandplaksetje en ga aan de slag. Met het blote oog en op gevoel is het lek niet te vinden, maar met behulp van een bakje water vind ik uiteindelijk een pietluttig klein gaatje.
Terwijl de lijm aan het drogen is gaat de miezerregen uiteraard ook nog over in echte regen, maar daardoor laat ik me niet afleiden. Ik controleer of er nog iets scherps in de buitenband zit en vind daar de boosdoener. Een doorn van de doornenstruik waar ik vanmorgen doorheen moest. In de loop van de dag is die blijkbaar lamgzaam verder gedrukt, met dit als resultaat.
Vanaf de lekke band tot het moment dat ik weer verder kan kost dit alles me precies 65 minuten. Ruim een uur in de regen en in een oncomfortabele houding, want behalve mijn backpack niets om op te zitten, zorgen voor een stijf lijf. Bovendien is het inmiddels zonsondergang.
Ondanks dit alles besluit ik om toch nog een stuk verder te fietsen. Ik wil namelijk testen of alles weer goed werkt. Hierdoor kom ik een paar kilometer later in Seurre, een charmant plaatsje zo te zien in het donker.
In Seurre is overigens één van de circa 2400 gratis camperplaatsen in Frankrijk en ik begin me een beetje te irriteren aan die dingen. Met een CO2 uitstotende machine kun je hier bijna overal gratis legaal overnachten, terwijl je als ecologisch verantwoorde fietser dit enkel illegaal kunt. Ik vind dat een beetje erg vreemd.
In Seurre zoek ik ook nog even een bankje op, want het lijf kan wel even een goede houding gebruiken na de kromme houding tijdens het band plakken. Na deze weldadige pauze verlaat ik Seurre om een plek voor de nacht te zoeken. Welke plek ontdekken jullie morgen, maar de dagafsluiter maakt al veel duidelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten