Terug in de tijd deel 47: De Tempeliers en vrijdag de dertiende

Er gaan veel verhalen rond over de Tempeliers, maar de meeste zijn complete nonsens. Hoe zit dat met het verhaal over dat we vrijdag de dertiende aan de Tempeliers te danken hebben?

Dag 121: Chaamse bossen - Dieper het bos in

Na al het gefiets, vandaag een keer te voet.

Na de vele kilometers van de afgelopen tijd en met in gedachten de kilometers die nog gaan komen, besluit ik om de fiets vandaag te laten staan. Helemaal niets doen is echter geen optie, dus ga ik vandaag te voet het bos in om de directe omgeving wat nader te ontdekken.

Het is inmiddels september en dan weet je dat je paddenstoelen en spinnen gaat zien. Opvallend genoeg is er in dit stuk bos niet veel meer te zien. Er zijn hier erg weinig verschillende planten en dieren te ontdekken en dat komt allemaal door de historie van dit gebied.

Oorspronkelijk bestond dit gebied uit natte, moerasachtige heide, afgewisseld met zandverstuivingen. Een kleine eeuw geleden heeft men hier bomen geplant en moesten de vennetjes en andere natte gebieden wijken. De meeste planten en dieren die horen bij natte omstandigheden zijn dan ook verdwenen.

Vogels zitten er ook nauwelijks in dit door naaldbomen gedomineerde stuk bos waar ik zit, elders in het bos is dat wel anders, waardoor het hier opvallend stil is. In de ochtenden hier dus ook geen vogelconcerten. De stilte is zo opvallend, dat het bijna buitenaards aandoet.

Door het vrijwel ontbreken van vogels, is dit stuk dan ook een paradijs voor kikkers, spinnen en insecten en die zie je dan ook overal. Vossen en reeën zitten ook in de directe omgeving weet ik, maar zelf heb ik ze nog niet gezien, hoewel ik met name van vossen al veel sporen heb gezien.

Staatsbosbeheer is inmiddels begonnen met het gedeeltelijk en geleidelijk terugbrengen van dit stuk land in de oorspronkelijke staat. Zo zijn er wat oude vennen weer uitgegraven, waardoor watervogels en salamanders aan het terugkeren zijn, maar dat proces kan jaren duren.

Ook zijn ze steeds meer bomen aan het rooien, zodar grassen en heide weer de ruimte krijgen en de daarbij horende soorten ook terug kunnen keren. Aan de markeringen op de bomen te zien, gaat een fors stuk bos naast de paalcamping komende winter tegen de vlakte, dus over een jaar ziet het er hier alweer anders uit.

Naast dat ik vandaag weinig beesten groter dan een kikker zie, zie ik ook bijna geen mensen. Precies één vrouw op een paard op 100 meter afstand heb ik gezien vandaag en daarmee is het mijn eerste dag zonder contact met mensen sinds ik vertrokken ben. Opnieuw iets dat bijdraagt aan de bevreemdende stilte hier.

Hoewel de stilte nog wel wat doorbroken word in de nacht. Eerst komt er iemand met een zaklamp langs mijn tent, ik neem aan een verlate reiziger, naat later blijkt een boa, en later hoor ik geluiden op een meter of honderd afstand en als ik even mijn tent uit ga, dan zie ik daar ook zaklampen bewegen. Later blijkt dat dit daadwerkelijk verlate reizigers waren, die de paalcamping niet konden vinden en dus maar elders hun tent hadden geplaatst.

Een dag met stilte en zaklampen dus. Een vreemde gewaarwording. En dat alles sluit ik af met een nummer met een toepasselijke titel.

Yuri is verbaasd aflevering 15: Whatsapp buurtpreventie

Overal een bord is nergens een bord. Of hebben we een bord voor de kop?

Dag 120: Chaamse bossen - Opnamedag met wat afleiding

Ik laat me weer eens afleiden door de natuur voor ik aan opnames begin.

Het was de bedoeling om vandaag op tijd in de richting van Breda te vertrekken, voor een serie opnames, maar vlak voor vertrek kwam ik een kleine hagedis tegen bij mijn tent en vervolgens liet ik me weer eens afleiden door de natuur.

Met mijn ogen heb ik ook nog een groter exemplaar waargenomen, maar die was al vertrokken voor ik ook maar de kans had de camera te richten. Net zo goed was er genoeg om me af te leiden. Paddenstoelen bijvoorbeeld.

Ook dode kikkers kunnen erg boeiend worden, omdat de natuur immers al haar rotzooi netjes zelf opruimt. In dit geval deed een klein kevertje het noeste werk van moeder natuur. Ik ben al heel wat kevers tegen gekomen die gek zijn op dode dieren, maar meestal zijn die saai gekleurd. Nu een keer niet dus.

En uiteraard zitten we ook in het spinnenseizoen en met name de vrouwelijke kruisspinnen zijn dan erg nadrukkelijk aanwezig. Wel lastig fotograferen overigens, want met autofocus wil dit niet en handmatig scherp stellen is ook lastig als een web voortdurend aan het bewegen is in de wind.

Nu zeg ik wel dat dit het spinnenseizoen is, maar eigenlijk klopt dat natuurlijk niet. In het voorjaar zijn er namelijk veel meer spinnen, maar dan zijn ze nog kleiner en worden ze vaak niet door ons gezien. Deze tijd van het jaar zijn ze volgroeid en dan zijn sommige soorten niet meer te missen. Wist je trouwens dat kruisspin mannetjes veel kleiner zijn? En vaak per abuis door de vrouwtjes opgegeten worden, omdat ze voor prooi aangezien worden?

En dan zijn er natuurlijk nog de kikkers die hier talrijk aanwezig zijn. De meesten maar een paar centimeter groot, omdat ze nog jong zijn en maar al te vaak nauwelijks te zien. Dit hebben ze te danken aan een combinatie van formaat en hun kleur, waardoor ze echt op kunnen gaan in hun omgeving.

Na twee uur met de natuur om me heen bezig te zijn geweest uiteindelijk toch maar op de fiets geklommen. Eerste stop is na een kilometer of zeven voor twee opnames buiten Chaam en daarna door naar Bavel voor het Bavelien. Uiteraard komen de filmpjes hier nog voorbij.

Bij Bavel liet ik me echter wel weer even afleiden door onderstaande kruisspin, die op mijn gekozen filmlocatie haar web had gespannen. Kan ik mooi nog een klein weetje delen over kruisspinnen. Ze maken iedere dag een nieuw web en dit kost ze zo'n twintig minuten. Daarna is het gewoon wachten tot het eten aan komt vliegen.

Na deze derde opname is het op naar het centrum van Breda voor enkele opnames, waarbij ik echter wel een complicerende factor voor de kiezen krijg. Blijkbaar zijn er al introducties gaande, de officiële is volgens mij pas een week later, maar hierdoor is het op de plekken waar ik wil filmen bijzonder druk met aanstaande studenten, waardoor ik de meeste opnames vrij gehaast tussen de passage van twee groepen studenten moet maken. Het is niet anders.

Ik moet trouwens zeggen dat het centrum van Breda, in tegenstelling tot de buitenwijken, wonderschoon is. Ik was pas één keer eerder in Breda en toen kwam ik niet verder dan 100 meter van het station. Eigenlijk jammer dat ik toen niet al op ontdekking was gegaan.

Na een drietal opnames in het centrum van Breda volgt er nog één in een buitenwijk en daarna door naar de Mac voor stroom en het verwerken van de opnames. Hier ben ik druk mee tot middernacht, precies het moment dat de Mac gaat sluiten. Al wat nu nog rest is de terugweg.

Oh ja, dat is nog een kilometer of twintig fietsen. Ik besluit om het maar lekker rustig aan te doen en onderweg pak ik nog twee keer een bankje mee om te genieten van de nacht, waardoor ik uiteindelijk pas om twee uur bij mijn tent aankom. Zo is het eerste deel van de volgende dag dus ook alweer verbruikt.

En dan nog een afsluiter voor vandaag. Met al die kikkers die ik de laatste dagen zie kan dat er volgens mij maar één zijn.

Yuri is verbaasd aflevering 16: Dominique Weesie doet huilie huilie

De oprichter van het grootste trollenleger van Nederland krijgt zelf een keer de trollen achter de broek en is niet blij.