Na al het gefiets, vandaag een keer te voet.
Na de vele kilometers van de afgelopen tijd en met in gedachten de kilometers die nog gaan komen, besluit ik om de fiets vandaag te laten staan. Helemaal niets doen is echter geen optie, dus ga ik vandaag te voet het bos in om de directe omgeving wat nader te ontdekken.
Het is inmiddels september en dan weet je dat je paddenstoelen en spinnen gaat zien. Opvallend genoeg is er in dit stuk bos niet veel meer te zien. Er zijn hier erg weinig verschillende planten en dieren te ontdekken en dat komt allemaal door de historie van dit gebied.
Oorspronkelijk bestond dit gebied uit natte, moerasachtige heide, afgewisseld met zandverstuivingen. Een kleine eeuw geleden heeft men hier bomen geplant en moesten de vennetjes en andere natte gebieden wijken. De meeste planten en dieren die horen bij natte omstandigheden zijn dan ook verdwenen.
Door het vrijwel ontbreken van vogels, is dit stuk dan ook een paradijs voor kikkers, spinnen en insecten en die zie je dan ook overal. Vossen en reeën zitten ook in de directe omgeving weet ik, maar zelf heb ik ze nog niet gezien, hoewel ik met name van vossen al veel sporen heb gezien.
Staatsbosbeheer is inmiddels begonnen met het gedeeltelijk en geleidelijk terugbrengen van dit stuk land in de oorspronkelijke staat. Zo zijn er wat oude vennen weer uitgegraven, waardoor watervogels en salamanders aan het terugkeren zijn, maar dat proces kan jaren duren.
Ook zijn ze steeds meer bomen aan het rooien, zodar grassen en heide weer de ruimte krijgen en de daarbij horende soorten ook terug kunnen keren. Aan de markeringen op de bomen te zien, gaat een fors stuk bos naast de paalcamping komende winter tegen de vlakte, dus over een jaar ziet het er hier alweer anders uit.
Naast dat ik vandaag weinig beesten groter dan een kikker zie, zie ik ook bijna geen mensen. Precies één vrouw op een paard op 100 meter afstand heb ik gezien vandaag en daarmee is het mijn eerste dag zonder contact met mensen sinds ik vertrokken ben. Opnieuw iets dat bijdraagt aan de bevreemdende stilte hier.
Hoewel de stilte nog wel wat doorbroken word in de nacht. Eerst komt er iemand met een zaklamp langs mijn tent, ik neem aan een verlate reiziger, naat later blijkt een boa, en later hoor ik geluiden op een meter of honderd afstand en als ik even mijn tent uit ga, dan zie ik daar ook zaklampen bewegen. Later blijkt dat dit daadwerkelijk verlate reizigers waren, die de paalcamping niet konden vinden en dus maar elders hun tent hadden geplaatst.
Een dag met stilte en zaklampen dus. Een vreemde gewaarwording. En dat alles sluit ik af met een nummer met een toepasselijke titel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten