Dag 91: Leerdam - Extra rust dankzij regen en een bijzonder beestje

Vandaag net iets teveel regen, dus maar wat extra rust gepakt. Daarnaast een bijzonder beest gezien.

Waar ik gisteren niet lekker had geslapen, deze nacht gelukkig wel. In de ochtend werd ik nog wel een paar keer wakker dankzij regen, maar juist dankzij die regen kon ik me ook weer heerlijk omdraaien en verder slapen.

Mijn buien app gaf namelijk aan dat het de hele dag af en aan zou gaan regenen en dan heeft het weinig zin om met de camera op pad te trekken. Geen enkele reden dus om me te haasten en daarom de slaap die ik een nacht eerder had gemist nu maar ingehaald.

Overigens wel een idee waarom ik de nacht hiervoor slecht had geslapen. Volgens mij komt het door het afscheidsfeestje voor vertrek. Net iets teveel vochtonttrekkende consumpties hebben gezorgd dat ik, ondanks dat ik tijdens het fietsen een normale hoeveelheid vocht in heb genomen, uiteindelijk toch een vochtgebrek had, met bijbehorende krampen als gevolg. Volgende keer doe ik een afscheidsfeestje dus een dag eerder. Weer wat geleerd.

De dag vooral gebruikt om de rest van mijn verblijf in deze omgeving te plannen. Acquoy, Asperen, Heukelum, Kedichem en Arkel zijn de dorpjes waar ik me op ga concentreren voor wat betreft het maken van opnames. Dit zijn namelijk alle dorpjes met een interessante episode in hun geschiedenis.

De omgeving ligt hier overigens vol met dorpjes die al meer dan duizend jaar bestaan, dus erg lastig is het niet om een aantal verhalen te vinden. Het hele gebied heeft een rijke geschiedenis en is daarmee voor mij een heerlijke omgeving.

Eerst ook nog overwogen om vanaf hier naar Gorinchem te gaan, maar vlak naast Gorinchem is ook een paalcamping, dus ik acht de kans groot dat ik dat als volgende bestemming ga nemen.

Op een gegeven moment loop ik een beetje naar het groen rondom mijn tent te turen op zoek naar leuke beestjes en zie ineens tot mijn verassing een wel heel erg grote hooiwagen. Nu heb ik wel eens gehoord over reuzenhooiwagens, maar zou dit er echt één zijn? Na enig onderzoek kom ik tot de conclusie dat het hier inderdaad om een reuzenhooiwagen gaat. Helaas had ik mijn camera niet bij de hand, maar de komende dagen zal ik nog een poging doen er één voor de lens te krijgen, zodat ik er hier wat over kan vertellen, want het gaat hier om een bijzonder verhaal.

Een stille dag dus uiteindelijk vandaag en dat doet me aan een nummer denken van Bjork waar ik recent ook al een ander nummer van had hier.

Dag 88: Utrechtse heuvelrug - Privé afscheidsfeestje

Niemand om mijn afscheid mee te vieren, dan doe ik het maar mooi zelf.

De ochtend en de middag verregen weer zoals de laatste tijd gebruikelijk, maar in de avond word het gelukkig droog. Met mijn elektronica en de biertjes die ik nog heb liggen ga ik richting solar-bench. De biertjes moeten leeg en de accu's moeten vol. Op de paalcamping waren er alleen mensen die met zichzelf bezig waren, dus gezelligheid was daar deze avond niet te vinden.

Wel jammer, want had graag nog een gezellige avond bij het kampvuur gehad, maar het is zoals het is. Dan maar in mijn ééntje biertjes drinken en terugdenken aan mijn tijd op deze plek.

Enerzijds ben ik heel erg blij weg te gaan, want ben hard aan een nieuwe omgeving toe, maar ik ga deze plek ook zeker missen. Vooral dankzij de avonden bij het kampvuur en de mensen die ik daar ontmoet heb. Van sommige weet ik de naam niet eens meer en sommigen zou ik niet eens herkennen als ik ze zou zien, omdat ik ze alleen ontmoet heb in het donker bij een bescheiden kampvuur.

Anderen zullen me altijd bijblijven en dat zijn de mensen die ik zeker ooit nog weer hoop te ontmoeten. Een Leo met zijn gouden hart bijvoorbeeld, of El die niet alleen goed kan luisteren, maar ook iedereen die ze ontmoet net iets vrolijker achterlaat.

En dan zijn er natuurlijk nog Jim (en Merlijn en Myrthe) waar ik nog nachten mee zou kunnen praten en uiteraard Daphne, een enigma op twee benen. Om haar ooit te kunnen doorgronden zijn nog wel heel veel avonden nodig, maar ik maak graag de tijd vrij.

Er is veel regen geweest in de tijd dat ik hier was, maar de droge avonden waren meestal een genot. Mensen uit alle lagen en standen van de samenleving komen hier langs en dat zorgt voor heel gevarieerde gesprekken en vele nieuwe inzichten in mezelf en de samenleving.

Dus hoe moedeloos ik soms de laatste paar dagen was omdat ik verder wil, maar niet kon, ik kijk vol warmte terug op deze plek en wat het mij heeft gebracht in het beter begrijpen van anderen en mezelf.

Vlak voor het slapen gaan nog een opvallend moment. Bij mijn terugkomst op de camping zit er nog een stelletje buiten, dus ik denk ik sluit me even aan. De eerste paar minuten is het nog gezellig, maar er gaat al snel wat veranderen aan de sfeer. Zij is namelijk erg vriendelijk en hartelijk tegen mij en dat staat hem blijkbaar totaal niet aan, want hij word steeds meer kortaf.

Of hij is heel erg jaloers en reageert daarom zo op de situatie, of de relatie is niet voorbestemd om nog lang te duren en ik denk dat laatste, want hoe kribbiger hij gaat reageren, hoe vriendelijker zij juist aan het worden is. Voor mij is dit echter een teken om richting tent te gaan. Normaal ben ik in dit soort situaties nieuwsgierig naar wat er allemaal speelt, maar morgen is mijn reisdag en heb geen zin in gedoe van dit ventje, hoewel ik met haar graag nog wat langer gepraat had.

Menselijk gedrag blijft soms vreemd, ik ben er zelf een mooi voorbeeld van, en dat brengt mij tot het nummer van vandaag.