Tussen de buien door nog net de kans om opnames te maken.
Eerst dacht ik dat vandaag weer een verloren dag zou zijn, maar op enig moment lijkt er toch wat ruimte tussen de buien te gaan komen die kansen zou kunnen bieden. Ik begin dus vast met mijn huiswerk voor de opnames die ik wil maken, in afwachting van het eerste gat tussen de buien van voldoende formaat.
Helaas blijkt ook vandaag weer dat er niets zo grillig is als het weer, want uiteindelijk kan ik pas anderhalf uur later op pad dan gedacht.
Eerst op naar Maaseik, waar ik net voor de volgende bui arriveer, zoals gepland. Dat deze bui valt maakt niet uit, want bij mijn vorige bezoek aan deze stad had ik al een glazen luifel gezien van waaronder ik alvast twee opnames kan maken.
Ze gaan over de bokkenrijders en de reformatie en daarmee beiden over katholieken. Klinkt gek, dat weet ik, maar zodra de filmpjes hier voorbij gaan komen begrijpen jullie wat ik bedoel. Alleen wel jammer dat jullie dit blog dan al lang vergeten zijn, omdat er zoveel filmpjes nog in de wachtrij staan.
De bui werd overigens ineens nog erg heftig met even flinke wind, waardoor ik de tweede opname afsloot met een natgeregende rug. De regen duurde daarnaast ook nog eens veel langer dan verwacht, waardoor shots van de omgeving geen optie was voor deze filmpjes.
Dan maar van de nood een deugd maken als ik toch moet wachten. Voor mijn neus staat namelijk een viskraam en ik heb al lang geen gebakken visje gehad.
Na dit smakelijke intermezzo begint het weer op te klaren en kan ik weer verder.
Nu ontdek ik pas hoe mooi Maaseik is. Tot nu toe was ik niet verder gekomen dan een verschrikkelijk charmeloos modern winkelplein dat overigens na zonsondergang toch nog een hoogtepunt blijkt te hebben. Dankzij licht veranderd de saaie fontein dan namelijk in een waar spektakel.
Direct na deze moderne mislukking kom ik echter in het oude centrum van Maaseik en dat is andere koek. Veel historische panden en een prachtig historisch plein waar het gedurende de zomer ongetwijfeld goed toeven is op de terrassen. Direct na dit centrum overschrijd ik een grens. De Nederlandse grens om precies te zijn.
Ik wil namelijk ook een filmpje maken over de waterwegen hier en daar hoort ook het Julianakanaal bij. Ik fiets dus een kilometer of drie het land in, maak snel mijn opname en maak weer dat ik weg kom. Vooral omdat het al laat aan het worden is. Weer op Belgisch grondgebied maak ik nog een opname of twee bij de Maas en helaas was het dat voor vandaag. Door de regen is het inmiddels te laat om alle geplande opnames te maken. Word morgen vervolgd dus.
Dan nog de afsluiter. Soms liggen de opnamelocaties aan de ene kant van de grens, soms aan de andere. Dat doet me ergens aan denken.....
Oorspronkelijk ging deze site over mijn fietsreis door Europa, inmiddels over mijn reis door het leven. Liken en delen op sociale media word door mij bijzonder gewaardeerd!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Soms kom je iets tegen waarvan je denkt dit kan niet waar zijn. Zo'n moment had ik een tijdje geleden toen ik, met mijn camera bij me, e...
-
De lente is begonnen, tijd dus voor schaatsenrijders! Nee, niet mensen op dunne stukjes ijzer, maar de insecten. Zittend op een bankje aan...
-
Zo'n complexe grens bij Baarle-Hertog en Baarle-Nassau, daar hoort natuurlijk een complexe ontstaansgeschiedenis bij.
-
Verder zuidwaarts via de oevers van de Ourthe. Na wederom een ontbijt met de eigenaresse van de bed & breakfast is het tijd om de spul...
-
Landgoed de Wallenburg is opgericht door een gevluchte Fransman in 1799. Zonder de hulp van het Franse leger een paar jaar later zou hij het...
-
Hoe de Begijntjes ongemoeid bleven tijdens de tachtigjarige oorlog dankzij een gedwongen verhuizing.
-
Het weer is niet best, dus maar een dagje schrijven. Mooie uitdaging dit, schrijven over schrijven. Met het weer van vandaag, winderig en ...
-
Dagje rustig aan in de hoop dat dat de rug goed gaat doen. Gelukkig is de rug niet meer zo pijnlijk als hij gisteren was, maar nog wel ont...
-
Zojuist is in mijn plaats een nieuw raadslid geïnstalleerd. Uiteraard wil ik bij deze Steven van Alfen feliciteren en mijn vreugde uitspreke...
-
Sinds twee jaar zijn we samen met België de trotse bezitters van de meest complexe grens ter wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten