Dag 62: Utrechtse heuvelrug - De jacht op klein wild

Het is tijd om wraak te nemen. Dierenliefhebbers kunnen mogelijk beter dit stuk overslaan.

Vooraf nog eerst even wat anders. Weten jullie nog die was die ik dagen geleden heb gedaan? Die is eindelijk droog. Eindelijk dus een periode zonder buien gehad die lang genoeg was.

Ik heb het echt helemaal gehad met de muizen. Bijna dagelijks tref ik er één aan in de binnentent en het aantal gaten in mijn tent neemt dagelijks toe. Met duct tape weet ik ze nu nog te repareren, maar als het in dit tempo door blijft gaan komt daar ook een keer een einde aan.

Ook wakker worden met een muis op je hand, of op je been is niet echt optimaal voor de nachtrust om het zo maar te noemen, maar nog erger is de voortdurende herrie die ze maken met hun geknaag en getrippel over het zeil in de voortent. Ik slaap al een week niet meer fatsoenlijk dankzij de muizen.

Het is dus een keuze tussen de muizen en mijn tent en dan kies ik altijd voor mijn tent. De regel waar ik me tot nu toe aan heb gehouden om de natuur de natuur te laten ga ik bij wijze van uitzondering dus doorbreken.

Gisteren wat muizenvallen gekocht en eerder in de dag al uitgeslapen, want deze nacht gaat slaap er niet van komen. Bij aankomst in mijn tent moet ik eerst nog weer een muis de tent uit jagen, zijn laatste kans om het zo maar te zeggen, en daarna zet ik voor het eerst de vallen.

Het duurt niet lang voor ik kan horen dat ik voor het eerst klandizie heb. Helaas komen de muizen er de eerste ronde echter nog goed mee weg. Vallen weer vullen dus, en weer afwachten. De tweede ronde is het wel raak. Indringer één is naar de eeuwige jachtvelden na een paar seconden gespartel.

Want ja, ook bij een gebroken nek of rug spartelen muizen nog altijd even na. Aangezien ik geen sadist ben zorg ik echter wel dat ik een hamer bij de hand heb. Stopt het gespartel niet binnen een paar seconden, dan kan ik ingrijpen en er zelf een einde aan maken. Ik wil van de muizen af, maar onnodig leed gun ik ze nu ook weer niet. Zij kunnen niet helpen dat het muizen zijn.

Zo gaat het de hele nacht door, keer op de keer de vallen weer opnieuw vullen en eens in de zoveel tijd klapt er één dicht en is er weer een gatenmaker minder in leven. Één keer moet ik ook daadwerkelijk ingrijpen omdat een muis niet direct dodelijk geraakt is. In de dertig seconden na de klap had hij de val al anderhalve meter meegesleept.

Al met al weet ik er deze nacht zes uit mijn lijden te verlossen, naar ik hoop de zes meest brutale. Één herken ik zelfs aan zijn ene opvallend donkere voorpoot. Dit exemplaar had ik al een keer uit mijn tent moeten verjagen.

Nu zijn er natuurlijk lezers die denken dat ze afkomen op de etenswaren in mijn tent en dat ik die anders moet bewaren. Nou, ik bewaar dus geen etenswaren in mijn tent. Het enige dat ze te knagen hebben na binnenkomst is over het algemeen plastic of bijvoorbeeld toiletpapier en dat doen ze dan ook graag.

Na een nacht jagen aan het begin van de ochtend tegelijkertijd met de resterende muizen gaan slapen. De nachtrust van de overwinnaar op het slagveld is altijd goed. Overdag deze dag dan ook niets gedaan, behalve slapen en wat door het bos lopen. De volgende nacht was ik van plan om nog een keer de hele nacht de strijd aan te gaan.

Tijdens deze tweede nacht was de oogst al duidelijk minder en het begon ook wat rustiger te worden met muizen die aan mijn tent willen knagen, of over mijn binnentent lopen, want ja, ook dat doen ze om vervolgens aan het dak te gaan knagen.

Ik zal de vallen blijven zetten de komende dagen dat ik nog hier verblijf en hoop van harte dat ik eindelijk weer wat nachtrust kan pakken en vooral dat mijn tent verder in één stuk blijft.

Dag 61: Utrechtse heuvelrug - Een doorbraakje, voorbereidingen en een brieburger

Een dag vol met positieve energie, mede dankzij de voorgaande nacht.

In de afgelopen nacht zijn er een tweetal zaken gebeurd. Eerst had ik een kleine doorbraak in het voorkomen van toekomstige ellende, later nam ik een besluit dat ik één ding in ieder geval zat ben. Ik ben weer lekker vaag merk ik al.

Aangaande die doorbraak blijf ik dat ook nog even, want daar ga ik een apart stuk aan wijden. Het gebeurde in ieder geval midden in de nacht. De inactiviteit van de voorgaande dag dankzij de neerslag had namelijk als voordeel dat er een denkproces aan de gang kwam dat er al vaker was geweest, maar dit stuk lijkt nu tot een conclusie te zijn gekomen. Nog maar een stuk of 683 puzzelstukjes te gaan.

Over het besluit dat later in de nacht volgde blijf ik helaas voor jullie ook nog even vaag, daar gaat het verslag van morgen namelijk over. Het gaat over iets dat me al veel slaap heeft gekost, maar deze keer niet een oorzaak in mezelf, maar een externe oorzaak.

Om dit besluit tot actie te volbrengen moest ik ook enige inkopen doen, dus toog ik naar Zeist. Vreemd trouwens dat ik Zeist hier al regelmatig heb genoemd, en Soesterberg nog maar zelden, terwijl ik vaker door Soesterberg kom dan door Zeist. Nu is er ook minder te beleven in Soesterberg, dus daar zal de oorzaak wel liggen.

Één gebouw in Soesterberg wil ik trouwens hoe dan ook benoemen, omdat ik er iedere keer met plezier langs fiets en dat is het, voormalige, officierscasino. Ik ben nogal visueel ingesteld en zie het iedere keer weer voor me, hoe de reguliere soldaten in hun schuttersputjes liggen omdat ze op oefening moeten, zodat de officieren mooi de handen vrij hebben om naar het casino te gaan. Arme soldaten.

Afijn, naar Zeist dus voor inkopen. Nu is er in Zeist ook een broodjeszaak, waar ze goede hamburgers hebben. Nog niet de kwaliteit van De Burger in Oldenzaal, en zeker niet de variatie, maar het lijkt er tenminste een beetje op.

Tot verrassing van de eigenaar bestel ik een brieburger. Iets dat hij zelf nog nooit heeft gehad en dat is dan weer tot mijn verrassing, want brie en hamburger zijn voor elkaar gemaakt. Ik kan het iedereen aanraden.

Ik kan überhaupt aanraden om wat meer met hamburgers te experimenteren. Beperk je niet tot het standaardwerk, met hamburgers kun je alle kanten op. Zo zijn er ontelbaar veel kaassoorten die uitstekend op een hamburger kunnen. Ook op het gebied van groente en extra vlees op de burger is veel mogelijk. Zelf geen inspiratie? Begin dan eens bij een zaak als De Burger in Oldenzaal en ga daarna zelf aan de slag. Je zult snel tot de ontdekking komen dat de mogelijkheden eindeloos zijn.

Mocht je het nog niet geraden hebben, ik ben dus gek op hamburgers. Niet die van de McDonalds trouwens. Die zijn wel beter geworden in de loop der jaren, maar blijven gemaakt voor kwantiteit. Ik ga dan liever voor kwaliteit en zoals gezegd maak ik ze dus het liefste zelf.

Genoeg voor vandaag, terug naar de tent en bezig met de uitvoering van datgene waar jullie morgen over kunnen lezen. Lang leve de cliffhangers.

Dag 60: Utrechtse heuvelrug - Daar is de regen weer

Het zou zo'n mooie dag worden, maar met regen in middag en begin avond valt de dag weer in het water.

De voorspelling was zo mooi voor vandaag. Hooguit een klein buitje en verder droog. Ik had dus gedacht mooi wat opnames af te kunnen maken, maar dat viel vies tegen. Normaal begin ik halverwege de middag met opnames, maar dat is juist het moment dat het begint met regenen.

Veel buien zijn er vandaag niet in Nederland zie ik voortdurend op de buienradar, maar die buien die er zijn trekken hardnekkig over mijn hoofd voorbij en dan ook nog eens in een tempo waar een slak niet van zou schrikken.

En wat er ook gebeurd, ik vertik het om risico te nemen met mijn camera en regen, dus die blijft droog in de tent. Die camera is me veel te lief namelijk. Lang heb ik nog de hoop dat de regen op tijd weg gaat trekken, maar dat gebeurd uiteindelijk pas in de avond en op dat moment heb ik geen zin meer om op de fiets te stappen voor wat opnames. Un jour sans dus maar weer.

Gelukkig is de dramatische voorspelling voor de komende dagen, oorspronkelijk opnieuw veel regen, snel aan het veranderen naar droog en zonnig en de temperatuur schijnt zelfs te gaan stijgen. Dat kan ik ook gebruiken, want de was die nog gedaan moet, moet natuurlijk ook nog kunnen drogen.

Dag 59: Utrechtse heuvelrug - Veel opnames

Eindelijk weer een lekker productieve dag.

De inspiratie was af en toe een beetje ver te zoeken de laatste dagen, maar was vandaag weer helemaal terug. Gelukkig deze keer op een dag dat het ook nog eens redelijk weer is en ik dus aan de slag kan.

Het grootste deel van de inspiratie gaat over een tweede serie filmpjes die ik wil gaan maken naast de historische filmpjes. De serie gaat heten Yuri is verbaasd. Er is namelijk nog al wat waar ik me over verbaas en volgens mij word het de hoogste tijd dat ik daar eens wat mee ga doen.

De inspiratie zal soms uit het nieuws komen en soms uit wat ik om me heen zie, of wat ik zelf mee heb gemaakt. Vandaag in deze serie al wat eerste opnames gemaakt en ik verwacht morgen de eerste op dit blog te kunnen plaatsen. Aflevering 1 moest ik echter wel opnieuw opnemen, want ik was niet tevreden over het resultaat.

Al met al vandaag een filmpje of vijf opgenomen en hoe dan ook nog inspiratie voor een stuk of vier. Die laatste verwacht ik met een paar dagen te kunnen draaien. Daarna nog verwerken en alle was wegwerken en ik kan verder naar de volgende locatie.

Ik merk namelijk dat ik inmiddels echt toe ben aan een nieuwe omgeving en daarmee nieuwe prikkelingen. Ik zit hier nu net iets teveel in mijn comfortzone en dan presteer ik zeker niet optimaal. Nieuwe prikkelingen doen mij altijd opleven. Voor donderdag kan ik echter zeker niet weg, want dan heb ik nog een afspraak. Meer hierover op een later moment.

Grootste nadeel van dat ik hier inmiddels zo lang ben is dat ik merk dat ik steeds meer moeite heb om aan het begin van de dag op gang te komen. Nog een reden dus om verder te trekken, alleen nog een klein beetje geduld.

Video: Kamp Zeist, een internationaal stukje Nederland

Al zijn hele bestaan is Kamp Zeist één van de meest internationale stukjes Nederland. Een plek waar mensen uit bijna de hele wereld hebben gezeten.