Dag 183: Villiers sur Marne - Chaumont

Grijze maar droge dag, opladen en 40 kilometer en 210 hoogtemeters.

Vandaag op naar Chaumont, om de accu's weer vol te laden, wederom via het kanaal dat ik al een paar dagen volg. Afgelopen nacht sliep ik letterlijk naast het fietspad. Zoals gisteren al gemeld is dit stuk ongekend rustig en daarnaast zit ik hier ver van de dichtstbijzijnde bebouwing af, dus durf ik het wel aan om mijn tent naast het fietspad op te zetten.

Nog dichterbij dan het fietspad had ik de Marne vannacht. Op de plek waar mijn tent stond zat er maar een meter of vijf tussen het fietspad langs het kanaal en de Marne, dus zit ik hier op een wel heel smal eiland. Dankzij de enorme rust hier was het echter wel erg goed slapen.

Vlak nadat ik vertrokken ben kom ik weer eens een keer een verdwenen brug tegen. Sinds de Ardennen heb ik er al tientallen van gezien en altijd weer is mijn nieuwsgierigheid gewekt. Maar al te vaak is het namelijk totaal niet duidelijk waar de brug ooit heen ging en dat geeft ruimte aan de fantasie. Wat kan er in vredesnaam aan de overkant zijn geweest dat de moeite waard was? Daar was hier in ieder geval geen enkel spoor meer van.

Vlak na mijn vertrek kom ik langs Froncles, een slaperig dorpje langs de Marne, maar wel een dorpje dat groot genoeg is voor een supermarktje, dus kan ik hier even inkopen doen. Terwijl ik daarna weer mijn weg naar het kanaal zoek, sta ik op enig moment naast een vreemd gebouw, dat een kerk blijkt te zijn. Moderne kerken zien er hier soms vreemd uit, dus dan moet je even een keer extra kijken.

Na de inkopen in Froncles trek ik weer verder naar het volgende dorpje waar ik mijn lunchpauze wil houden. Dit dorpje is Vouécourt en blijkt een aangename verrassing. Niet alleen omdat er een bankje langs het kanaal staat trouwens, wat dat is de afgelopen tientallen kilometers een zeldzaamheid. De verrassing begon pas echt met onderstaande gebouw.

Dit gebouw uit 1862 is een publiek washuis. Niet om mensen in te wassen, maar kleren. Het gebouw staat naast de Marne, dus vind ik het een beetje vreemd om een washuis direct naast een rivier aan te treffen. Normaal zouden ze immers de was in de rivier doen, waarom dan in het bassin in dit washuis?

Dit blijkt te zijn omdat er stroomopwaarts fors aan ijzererts winning werd gedaan in die tijd. Dat ijzererts moest ook gewassen worden en daardoor werd het water rood van de roest en als je dan je textiel wast in dat water, dan werd dat ook rood. Vandaar dit publieke washuis, gevoed vanuit een bron op circa twee kilometer afstand.

Het bronwater stroomt er overigens nog altijd doorheen en terwijl ik zat te lunchen kwam er een dame uit het dorp wat waterflessen en emmers vullen. Blijkbaar is het dus water van prima kwaliteit en is het water dat aan de voorkant stroomt nog altijd in trek bij de inwoners.

De rest van het dorpje ziet er ook charmant uit, met een leuk kerkje en daarachter de mairie. En dat allemaal gelegen aan de Marne en het kanaal, met aan de andere kant de nieuwbouw van het dorp en wat mooie beboste hellingen om het af te maken.

Hierna fiets ik verder tot Condes, waar ik het kanaal wel moet verlaten, of ik wil of niet. Het kanaal gaat iets verderop namelijk onder een heuvel door en bij de aanleg hadden ze er geen rekening mee gehouden dat honderd jaar later mogelijk mensen met de fiets langs het kanaal wilden gaan. Voor vandaag zie ik daarmee het laatste stukje kanaal.

Bij Condes moet ik even lopend een heuvel op en dat is nog maar het begin. Na Condes volgt namelijk Chaumont, de plaats waar ik wil gaan laden bij de Mac. Chaumont ligt echter bovenop een heuvel, dus dat is weer even flink klimmen na al die heerlijke kilometers langs het kanaal.

En als ik zeg flink klimmen, dan bedoel ik ook flink klimmen. Een kleine kilometer van rond de 10% omhoog. Iets teveel om op de fiets te doen, dus weer lopen en de fiets vooruit drukken. Na ruim dertig kilometer fietsen voel je dat dan toch wel even in de beentjes.

Onderweg naar boven kom ik langs een paal die ik al bij een aantal andere wat grotere plaatsen hier in Frankrijk heb gezien. Hierop de symbolen van de diverse serviceclubs die in de plaats actief zijn. Kiwani's. Rotarians en Lions zijn hier blijkbaar van groot belang, want anders krijg je volgens mij geen bordje aan de rand van de stad.

Tegen de tijd dat ik bij de Mac bent gaat de zon onder, dus ik mis in ieder geval geen fietstijd tijdens het laden vandaag. Nadeel is natuurlijk wel dat ik na afloop in het donker een plekje moet zoeken, maar dat is meestal wel te overzien. In dit geval zeker, want om Chaumont uit te komen kan ik lekker de bult weer af.

Een kleine uitdaging kom ik daarin echter wel tegen. De plek die ik op het oog hebt ligt vlak langs een D-weg buiten de plaats, alleen is die een vierbaansweg met middengeleider en ik moet aan de andere kant zijn. Even iets terug dus en een lokaal weggetje zien te vinden om alsnog op de plek te komen. Met de fiets over een middengeleider is namelijk geen optie.

Uiteindelijk lukt dit alles me, maar het bos waar ik de tent in had willen zetten blijkt niet te betreden te zijn. De hele rand van het bos bestaat namelijk uit een grote muur van stekelige struiken. Dan maar in het veld wat verder van de weg mijn tent opzetten, zodat deze vanaf de weg nauwelijks te zien is. Vanuit een voortrazende auto is het lastig om hem te zien volgens mij, dus hier moet ik het maar mee doen.

Dan weer naar de afsluiter van de dag. Het ondergronds gaan van het kanaal wist me tot onderstaande keuze te inspireren.

Dag 182: Chevillon - Villiers sur Marne

Zonnig, lekker fietsweer, 35 kilometer en slechts 90 hoogtemeters.

Lekker geslapen, direct naast een beekje dat iets verder in de Marne stroomt. Kabbelend water is heerlijk om naast te slapen kan ik zeggen. Behalve naast het beekje, zit ik ook maar een meter of twintig van het kanaal en toch volledig uit zicht dankzij het groen tussen mij en het kanaal.

Tijdens het opruimen van de tent trouwens een record aantal slakken van mijn tent moeten halen, veertien stuks. Normaal komen enkel spinnen in zulke aantallen overnachten bij me.

Bij vertrek besluit ik deze keer om het eerste blok fietsen wat langer te maken dan normaal. Meestal stop ik na negen tot tien kilometer voor de eerste pauze als ik niet teveel hoef te klimmen, maar ik wil boodschappen doen in Joinville en dat is maar een paar kilometer verder.

Voor wie nu denkt dat dat afstanden van niets zijn, probeer dat maar eens te fietsen met circa zestig kilo bepakking, dan praten we daarna verder. Zonder bepakking fiets ik meestal ruim twintig kilometer per uur, met bepakking zit ik vaak tussen de twaalf en zestien per uur afhankelijk van de omstandigheden. Vanaf windkracht vier tegen ben ik vaak al blij met twaalf per uur.

Vandaag gelukkig geen noemenswaardige wind tegen, dus fiets ik probleemloos naar Joinville. Daar aangekomen even naar links de brug over en ik ben bij de Lidl. Een gesloten Lidl. De Lidl is niet de enige die gesloten is, alles is dicht. 1 november blijkt een nationale feestdag te zijn in Frankrijk. Weer wat geleerd.

Nu heb ik altijd extra proviand bij me, juist voor dit soort onverwachte omstandigheden, maar liever verbruik ik dat niet volledig vandaag. Het kan zomaar zijn dat mijn komende overnachting op enkele tientallen kilometers van een supermarkt us, iets dat heel normaal is in Frankrijk, dus wil ik liever wat buffer houden.

Mijn keuzes om die buffer te behouden bestaan uit een dure pizzeria, een schreeuwend duur Frans restaurant en doner. Doner dus. Ik stap de lokale donerboer binnen en bestel in mijn beste Frans. De alleraardigste eigenaar spreekt ook nog een woord of twintig Engels, het dubbele van de gemiddelde Fransoos, en zo komen we er samen wel uit.

Nu is eten in Frankrijk een bijzonder serieuze zaak, zelfs bij een eenvoudige donerzaak. Daarbij is het lunchtijd, dus hij heeft meerdere bestellingen tegelijkertijd. In Nederland maken ze die dan ook tegelijkertijd, maar hier niet. Hier krijgt iedere bestelling de volledige aandacht. Het gevolg is niet alleen dat ik een uur moet wachten, maar vooral dat ik een uitstekende mix schotel voorgezet krijg. Het mag dan sneller gaan in Nederland, dit soort kwaliteit kom ik daar zelden tegen.

Wat even een korte stop voor wat boodschappen en een pauze zou zijn groeit zo uit tot een erg lange stop, maar dan maat een paar kilometer minder vandaag. Dit is immers ook genieten.

Er valt overigens nog veel meer te genieten vandaag, want ik fiets door een werkelijk prachtige omgeving, mede dankzij het weer, zon en vijftien graden, in combinatie met de prachtige herfstkleuren om me heen. Plaatjes als hieronder zie ik vrijwel de hele dag.

Is dat genieten, of is dat genieten? Het fietspad gaat overigens langzaam wel in kwaliteit achteruit. Waar ik gisteren voortdurend via uitstekend onderhouden fietspaden heb gefietst, met regelmatig bankjes langs de kant, is het onderhoud hier beduidend minder. Het gebruik van het fietspad is hier overigens ook veel minder, steeds meer van het fietspad is overgroeid.

Het plaatje hierboven laat het dieptepunt zien, van een fietspad van circa anderhalve meter breed is nog slechts twintig centimeter bruikbaar. Dat het fietspad hier weinig van gebruik heeft te lijden werd ook wel duidelijk door het aantal mensen dat ik trof, nul voetgangers in de laatste tien kilometer en nul fietsers in de laatste vijftien kilometer.

Na al deze rust was het dan ook niet lastig om een rustig plekje voor de nacht te vinden vlak na het dorpje Villiers sur Marne, niet te verwarren met Villiers-sur-Marne overigens. Rest mij hier niets anders dan een afsluiter voor de dag. Na de lunchervaring lijkt iets met voedsel wel passend.