Video: Bij het station van Anton Kröller kwam nooit een trein

Anton Kröller bouwde alvast een wachthuisje voor treinpassagiers, de trein is er alleen nooit gekomen.

Dag 34: Veluwe - Regen, regen en nog eens regen

De natste dag tot nu toe en niet zo bijzonder ijs.

Vroeg in de ochtend werd ik wakker door de regen, een regen die welhaast zonder einde leek. Van vroeg in de ochtend tot in de avond bijna alleen maar regen met af en toe een korte periode droog. Het werd dus het grootste deel van de dag schuilen in mijn tent.

Tussen de buien door nog even naar Hoenderloo voor de boodschappen en nu ik er toch was gelijk maar wat ijs. In Hoenderloo zit IJs van Co, naar het schijnt een beroemde ijszaak. Afgelopen weekend met goed weer stonden er ook meer dan honderd mensen in de rij, dus dat moest wel heel bijzonder ijs zijn.

Vandaag regen, dus ik ben gelijk aan de beurt. Ik begin met de logische vraag bij een ijszaak waar het ijs niet te zien is, wat voor smaken heb je allemaal. Het antwoord was nogal een verrassing, alleen vanille. Dat moet dan wel heel goed vanille-ijs zijn.

Afijn, doe maar een bakje, even inpakken, dan kan ik het opeten in de tent, want de regen komt er weer aan. Eenmaal in de tent haal ik het bakje uit de verpakking en steek ik het lepeltje in het ijs en vervolgens in mijn mond, met de verwachting dat er een ware smaakexplosie gaat komen.

Die smaakexplosie kwam dus niet. Het is vrij standaard vanille-ijs, niets bijzonders aan. Ik heb al vaak genoeg beter ijs gehad. Ik snap dus echt niet waarom mensen tot een half uur in de rij willen staan voor dit ijs. Maar ja, ik snap wel meer niet.

Dag 19: Park de Hoge Veluwe

Normaal neem ik na een reisdag een rustdag, maar de schoonheid van het park roept.

Hoewel het idee nog wel was om het de eerste dag rustig aan te doen, kom ik uiteindelijk vandaag toch nog op 25 a 30 fietskilometers. Opzet dus niet gelukt, maar wat maakt het uit. Er is hier simpelweg teveel te zien.

In het verleden ben ik wel eens in het park geweest, maar dat was dan altijd één dag. Op slechts één dag kun je onmogelijk alle schoonheid tot je nemen, dus ik ben erg blij dat ik nu op de camping in het park zelf sta, zodat ik alle tijd kan nemen.

Om te beginnen eerst maar eens naar het Museonder. De meeste mensen slaan dit museum over, of rennen er snel doorheen, maar voor mij is het juist het beginpunt. Hier kun je zien wat er zoal in de ondergrond gebeurd, maar je krijgt ook uitleg over het ontstaan van de Veluwe. De entree is gratis, dus bezoek het Museonder een keer wanneer je in het park bent.

Na het Museonder via wat omwegen naar het architectonische hoogtepunt van het park, het jachthuis Sint Hubertus, ontworpen door Berlage. Hoewel ik wel moet bekennen dat ik uiteindelijk meer aandacht heb besteed aan de watervogels in één van de vijvers, maar het jachthuis zelf is natuurlijk ook magnifiek.

Doordat ik iets langer naar de watervogels had zitten kijken dan verwacht, tijd blijkt een heel rekbaar begrip te zijn in de natuur, moest ik me vervolgens haasten naar het dorp Hoenderloo voor boodschappen en een hapje te eten. Met name winkels in dorpen hebben immers vaak niet de ruime openingstijden die ik gewend ben.

Na het verzorgen van de inwendige mens werd het tijd voor het hoogtepunt van de dag, wildobservatie. Direct bij de eerste observatieplaats waar ik stop is het raak en kijk ik me de ogen uit. Het is jaren geleden dat ik voor het laatst edelherten heb gezien en ik was even vergeten hoe indrukwekkend die beesten zijn.

Niet minder dan veertien edelherten doen mij versteld staan. In het stukje bos naast de edelherten blijken ook nog eens wilde zwijnen te zitten, dus na een verplaatsing van slechts 100 meter kan ik ook genieten van een groep met drie volwassen zwijnen en twaalf biggetjes.

Langzaam vertrekken de mensen die om me heen stonden om te kijken en daar sta ik dan alleen met die prachtige beesten. Op dat moment besluiten de zwijnen ook nog eens om naar de herten te lopen, zodat ik ze tegelijkertijd voor mijn lens heb.

Na een tijdje word het mij ook duidelijk waarom ik al zo lang alleen van dit spektakel aan het genieten ben. Een parkopzichter komt mij vriendelijk verzoeken om te vertrekken, want het park is al een half uur gesloten. Geen idee dat ik al zo lang had staan kijken.

Ik weet met zekerheid dat ik tijdens mijn verblijf in het park geen avond laat lopen en iedere keer op zoek zal gaan naar wild, zo overweldigend is het om deze beesten te zien. De vele foto's en filmpjes die ik maak zullen de komende dagen, en mogelijk zelfs weken, voorbij komen op dit blog.

Terug in mijn tent ga ik vooral op internet op zoek naar verhalen om hier te vertellen en ook daar blijken genoeg mogelijkheden voor te zijn. Grote kans dus dat ik hier langer blijf dan de geplande drie dagen.