Dag 113: Chaamse bossen - Rustdag

Na de lastige finale van gisteren, vandaag lekker rustig aan.

Lekker uitgeslapen begin ik vandaag aan mijn dag van lekker rustig aan. Beetje op internet kijken wat hier allemaal te doen is en wat gelummel. Al snel ontdek ik dat de internetverbinding hier bijna niet bestaand is, dus lummel ik maar wat extra.

Ik besef me dat ik al twee paalcampings heb gehad zonder te laten zien waar ik sta, dus daar moet maar eens verandering in komen. Hieronder dan ook een foto hoe mijn tent er hier in de Chaamse bossen bij staat.

Wat verder naar beneden overigens nog een foto van het uitzicht uit mijn tent. Ik wil voortaan weer meer beschrijvend vertellen en meer foto's laten zien van wat ik allemaal tegenkom onderweg, om er meer een echt reisblog van te maken. Het beschrijvend vertellen was ik, dankzij de vertraging in dit blog al een paar dagen mee bezig, vanaf vandaag dus ook meer foto's.

Ik heb de nacht hier alleen doorgebracht en dat is best wel een keer lekker, vooral omdat ik hier echt diep in de bossen sta en je daardoor jezelf helemaal in de natuur kunt onderdompelen. Ondanks al die onderdompeling moet ik echter ook de natuur nog even verlaten voor wat boodschappen.

Voor ik hier echter weg kan, moet ik echter eerst een route zien te vinden waarbij ik niet door die vervloekte sloot van gisteren hoef. Zodra ik deze route heb gevonden spring ik op de fiets richting Chaam. Overigens ontdek ik nu ook dat ik gisteren een rondje om de camping heb gelopen in mijn zoektocht naar de camping.

De supermarkt in Chaam is op de kop af vier kilometer van mijn tent, dus dat is een kort ritje vergeleken met waar ik aan gewend ben geraakt de laatste dagen. Ik ben blij met een supermarkt dichtbij, maar minder blij met Chaam zelf.

Voor mij als wielerliefhebber heeft Chaam een magische klank dankzij de Acht van Chaam, maar het dorpje zelf heeft weinig magisch en valt het beste te omschrijven als saai. Jammer, maar er is ongetwijfeld genoeg in de omgeving dat wel de moeite waard is om de komende dagen te gaan ontdekken.

Voor nu is het echter genoeg en ga ik weer richting mijn tent. Daar aangekomen blijken er twee Duitse meiden hun tentje vlak bij de mijne te hebben gezet, maar deze dames hebben niet eens het fatsoen om wat terug te zeggen als ik ze begroet. Gezellig keuvelen zit er vandaag dus niet in, dat doen ze blijkbaar alleen met elkaar.

Later, terwijl ik in mijn tent lig, hoor ik nog iemand aankomen die ondanks herhaalde pogingen niet verder komt dan drie woordjes van de dames. Gezellig volk dus. Als ik mijn Duits dan niet kan oefenen met deze dames, dan maar door de dag af te sluiten met één van mijn favoriete Duitstalige nummers.