Nu heb ik het vanaf het begin redelijk vol kunnen houden om dagelijks op tijd een bericht op dit blog te plaatsen en op het einde gaat het dan alsnog fout. Zoals de vaste lezers weten, zat er altijd een vertraging van vier dagen in dit blog. Die vertraging neemt nu op het einde dus ineens toe. Mede omdat ik dit dus niet meer in de tent tik, maar vanuit een normaal huis. In werkelijkheid ben ik dus al terug en mijn lijf is volkomen in de ruststand geschoten en mijn hoofd heeft geen enkele zin om verhalen te schrijven.
De kans is dus groot dat de laatste paar verhalen over mijn terugreis wat later gepubliceerd worden dan jullie van mij gewend zijn. Ik zal echter ook deze laatste drie dagen volledig beschrijven op dit blog, te beginnen met het begin van mijn terugreis vandaag.
San Pedro Alcántara werd dus mijn eindstation, of beter gezegd, mijn keerpunt. Ik moet immers ook nog terug naar Nederland. Onderstaande plaatje gemaakt op een avond ergens de afgelopen week vind ik daar wel bij passend. De naam van de stad op een rotonde.
Vandaag hoef ik niet veel van de reis te volbrengen, ik moet enkel tot in Malaga zien te komen, alwaar ik morgenvroeg dan de bus verder noordwaarts kan nemen. Ik hoef vandaag dus ook niet vroeg weg en kan op mijn gemak alles inpakken. Hoewel ik natuurlijk niet alles op de gebruikelijke wijze hoef in te pakken.
Vandaag is een dag van afscheid. Allereerst afscheid van de plek waar ik de afgelopen week heb gestaan. En nee, ik laat niets achter hier. Ondanks dat ik tussen het puin stond, neem ik alles dat niet mee terug gaat naar Nederland wel mee naar een prullenbak.
Vervolgens is er het afscheid van mijn tent, oftewel mijn huis gedurende de afgelopen tien maanden. De laatste keer niet echt netjes ingepakt, waardoor hij de prullenbak goed weet te vullen. De tent begon overigens ook goed op te raken, dus die was toch langzaam aan vervanging toe.
Vervolgens moet mijn slaapmatje er aan geloven, ook al niet meer in optimale staat, maar belangrijker, hij neemt wel erg veel ruimte in beslag tijdens een busreis.
Ook mijn wasmachine moet er aan geloven. Nou ja, wasmachine. De bak die ik gebruikte om keukendingetjes in te vervoeren en tevens als bak om mijn was in te doen, uiteraard nadat de keukendingetjes er uit waren.
Ook mijn fietstassen moeten eraan geloven. Was even goed drukken om die in de afvalbak te krijgen. Opnieuw iets waar de slijtage van dagelijks in- en uitpakken goed op te zien is. Zonder deze fietstassen had ik echter nooit alles mee kunnen krijgen, dus ze hebben me goed geholpen.
Na vier prullenbakken gevuld te hebben is de last al een heel stuk lichter en kan ik de rivier voor een laatste keer oversteken via de rivierbedding. Een rivierbedding die overigens al iets minder droog is dan ik gewend was, na een minuscuul klein beetje regen vandaag. Het zal wel een woeste stroom worden hier met de aanstaande regen.
Tijdens het droge deel van de rivierbedding zie ik overigens eindelijk iets waar ik al mijn hele reis naar aan het uitkijken ben, een slang! Tot mijn grote spijt is de slang me alleen te snel af om er een foto van te maken. Hij hing nog met zijn staart aan de rand toen ik hem zag, toen ik mijn mobiel had gepakt om een foto te maken had hij zich naar beneden laten vallen en was onder een rots gekropen. Helaas dus geen slang op de foto.
Het ging overigens om een geelgroene toornslang, hoewel ik die niet zo ver zuidelijk had verwacht. Dit is een snelle en erg agressieve slang die graag bijt, maar niet giftig is. Prachtig om op de dag van mijn vertrek dan toch nog een slang in het wild te zien. Lengte overigens ruim anderhalve meter en daarmee vrijwel zeker een mannetje.
Iets verderop nog een keer langs de vulkaan. En nee, natuurlijk is het geen echte vulkaan, maar ik vind het er uitzien als een vulkaan. Zeker met de overhangende bewolking.
En dan is er tijd voor het echte afscheid, het afscheid van mijn trouwste kompaan de laatste bijna tien maanden, mijn fiets. Natuurlijk, de laatste twee weken was het ellende, maar daarvoor ging het verrassend goed.
Ja, ik heb twee keer mijn pedalen moeten laten vervangen, net als drie keer mijn buitenband achter. Mijn voorband maar één keer hoeven te vervangen overigens. In totaal heb ik geloof ik vijf binnenbanden gebruikt en dat valt enorm mee. Relatief ook niet veel lekke banden gehad, zeker als je bedenkt dat met name in Frankrijk, wat lijkt dat alweer lang geleden, de zijkant van de weg altijd vol met glas ligt.
Het zadel was overigens ook aan vervanging toe bijna en het achterwiel had het dus weer begeven, maar verder heeft deze fiets me een heel eind geholpen. Nu is het echter mijn fiets niet meer, want ik laat hem hier achter. Het is teveel moeite en te hoge kosten om de fiets mee terug te nemen, waarna er daarna dan nog weer nieuwe onderdelen op moeten en dan nog blijft het een flink gebruikte fiets. Financieel-economisch is het dus niet verantwoord om deze fiets mee terug te nemen.
Sommige mensen vinden het dan moeilijk om van zoiets afscheid te nemen omdat ze er een band mee hebben, maar dat heb ik nog nooit met een ding gehad. Het is een belangrijk ding geweest in mijn leven de laatste maanden, maar net zo goed een ding. Het was lastiger voor me om te vertrekken bij mijn laatste overnachtingsplek dan bij mijn fiets. Plaatsen doen me namelijk meer dan dingen en ik verbind omstandigheden en gevoelens dan ook eerder aan een locatie.
En zo heb ik dus alles achter me gelaten wat niet mee terug gaat. Nu heb ik enkel nog mezelf en dat wat ik kan dragen. Hoewel ik er niet over moet denken om dit hele dagen te moeten dragen. Dan zou ik de elektronica die ik bij me heb snel dumpen namelijk, want dat weegt wel heel erg veel.
Ik laat dit blogbericht voor nu ook achter me. Het daadwerkelijk begin van de terugreis komt in een tweede verhaal. Als ik dan toch los heb gelaten om per dag een bericht op tijd te publiceren, dan kan ik het ook wel loslaten om een verhaal per dag te maken. De terugreis van drie dagen gaat waarschijnlijk in zes verhalen samengevat worden. Je komt immers ineens veel meer tegen per dag met de bus. Hier dan ook geen dagafsluiter, die komt pas bij het tweede deel over vandaag, binnen een paar dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten