zaterdag 24 maart 2018

Dag 301: San Sebastian - Oldenzaal deel 2

Vermoeid het laatste stuk van Parijs naar Oldenzaal

Ik moet zeggen dat de vermoeidheid inmiddels goed te voelen is. Het is inmiddels 48 uur sinds ik ben begonnen met het voor de laatste keer inpakken van mijn tent en sindsdien heb ik een uurtje of vier aan slaap gehad, terwijl ik een half continent over ben gestoken.

Het drukke verkeer in Parijs helpt dan overigens niet mee, vooral in combinatie met de chauffeur die we nu hebben. Die is gek op enthousiast remmen en optrekken, wat de bus voortdurend doen schokken. Blijkbaar denkt meneer dat hij een collega van Fernando Alonso had moeten zijn in plaats van een collega van de andere buschauffeurs.

Normaal doet het me niet zoveel als ik een dergelijke chauffeur heb, maar met mijn vermoeide lijf voel ik iedere onnodige oneffenheid door het hele lichaam. Comfortabel is het in ieder geval niet.

De bus zit overigens ook weer een heel stuk voller, want in Parijs zijn er enkele tientallen passagiers opgestapt die mee gaan tot aan Brussel. Terwijl we met onze bus bij het station staan komen er overigens ook nog twee andere bussen van ALSA aangereden die tegelijkertijd met ons uit San Sebastian vertrokken waren. Vanaf hier scheiden onze wegen echter, want de andere twee bussen gaan oostwaarts richting Duitsland, terwijl wij noordwaarts blijven gaan.

Tijdens de stop in Parijs komen we met de passagiers ook even in opstand. De chauffeur wil direct verder, want inmiddels achter op schema, maar wij willen onze benen even vijf minuten strekken. Meerdere passagiers zijn al meer dan 24 uur onderweg en dan is even de bus uit, ook al is het maar vijf minuten, echt lekker.

We zijn net vertrokken vanuit hartje Parijs wanneer ik ineens maanden terug ben. We rijden namelijk over de Marne, vlak voor deze zich samenvoegt met de Seine. De Marne heb ik lang gevolg in het noorden van Frankrijk in de eerste weken dat ik aan de echte tocht was begonnen.


 Hoewel de teller sinds mijn vertrek op 301 dagen staat, is in mijn optiek de echte reis nog niet 301 dagen onderweg. De echte reis begon immers pas in Arlon eind oktober, daarvoor was mijn reis vooral gericht op het mentale herstel.

Ik zie de Marne nu met kale bomen langs de oevers, maar in gedachten ben ik direct terug in de herfst met de bijbehorende prachtige herfstkleuren langs de oevers toen ik door het noorden van Frankrijk onderweg was.

Na de drukte van Parijs volgt er nog een kort rustiger stuk met de bus door het noorden van Frankrijk, tot we België binnen gaan. In dit land was ik sinds oktober niet meer geweest. Eenmaal België binnen zijn we al vrij snel dicht bij Brussel en de drukte begint gelijk weer. Helaas zit nog altijd dezelfde chauffeur achter het stuur, dus het schudden kan weer beginnen. Een schudden waar tot aan Amsterdam geen einde meer aan gaat komen.

In Brussel stoppen we bij het Gare du Midi, een omgeving die ik erg goed ken. Lang geleden heb ik hier ooit nog een paar weken doorgebracht in een appartement op een steenworp afstand van het station, waardoor ieder hoekje en straatje me hier bekend is. De opstand van de passagiers kent hier overigens een vervolg, net als bij iedere volgende stop. Die paar keer vijf minuten moet de chauffeur maar voor lief nemen.

Vlakbij zit overigens één van mijn favoriete bierbrouwers, Cantillon. Een echte ouderwetse geuzebrouwer. Mocht je ooit in Brussel zijn, kom dan hier eens een kijkje nemen, het is echt de moeite waard. Geuze kent namelijk een heel ander brouwproces dan de meeste andere bieren.

De brouwerij van Belle Vue iets verderop is helaas niet meer, anders zou je een bezoek aan beiden kunnen combineren op één dag en zo mooi de traditionele brouwmethode en de geïndustrialiseerde kunnen vergelijken.

Na Brussel is de bus een stuk leger. De meeste inzittenden zitten er overigens al vanaf San Sebastian in. Bijna iedereen die onderweg ingestapt is, is inmiddels ook alweer uitgestapt. Na Brussel volgt Antwerpen nog en daarna vertrekken we met de laatste twintig passagiers richting Nederland.

Direct bij het binnenrijden van Nederland zit ik ook voor het eerst sinds Motril aan de zuidkust van Spanje weer op een plek waar ik met de fiets beng geweest. De dag dat ik naar het corso in Zundert ging kwam ik immers langs Hazeldonk, waar ik toen de snelweg overgestoken ben.

Nu zijn er ongetwijfeld mensen die zich afvragen hoe het voelt om weer in Nederland te zijn, maar daar vind ik op dat moment eigenlijk nog niets bijzonders aan. Ik vind het veel bijzonderder om naar een weg langs de snelweg te kijken waar ik overheen gefietst ben.

Nog even een stop in Breda, waar ik natuurlijk ook al eerder ben geweest op mijn reis en daarna verder, onder andere over het Hollands Diep, waarbij ik even kijk richting Nieuwe Merwede, waar een kilometer of dertig stroomopwaarts mijn tent vlak bij de rivier heeft gestaan.


Nog even een stop in Rotterdam en daarna het laatste stukje naar Amsterdam Sloterdijk, waar ik eindelijk definitief uit de bus kan stappen. In anderhalve dag ben ik dwars door Europa gegaan. Al wat nu nog rest is het laatste stukje.

Een laatste stukje dat natuurlijk niet helemaal soepel gaat lopen. Het liep overigens al niet soepel meer sinds Parijs dankzij de verkeersdrukte. Alles bij elkaar hebben we in het laatste stuk twee uur vertraging opgelopen. Vertraging die nog ietsje op zal lopen.

De trein van Sloterdijk naar Schiphol gaat nog goed, maar helaas valt daar de trein naar het oosten uit. Er komt dus nog een half uurtje vertraging bij. De treinreis gaat daarna verder soepeltjes. We glijden in een mooi tempo door een duister Nederland. Veel van het land krijg ik daardoor niet te zien, maar dat maakt me niet uit. Ik ben te moe om me nog druk te maken.

Na een laatste overstap in Hengelo kom ik rond elf uur dan eindelijk weer in Oldenzaal, het stedke van plezeer. Na 301 dagen en vele duizenden kilometers komt er dan toch een einde aan dit enorme avontuur. Er staan me nu andere avonturen te wachten, waar ik me vol goede moed op zal werpen, maar eerst rust. Na tien maanden voortdurend onderweg is het lijf toe aan een paar weken rust.

1 opmerking: