Vandaag is het zondag en dus valt er niets te regelen aangaande mijn achterwiel. Een mooie gelegenheid dus voor een dag met rust. Rust die ik goed kan gebruiken na de gebeurtenissen van de afgelopen dagen.
Mijn nieuwe plekje om te overnachten is niet bepaald een mooi plekje, maar dat maakt niet uit. Belangrijker is dat ik hier goed verborgen sta en de kans op ontdekking dus minimaal is. Iets dat erg belangrijk is aangezien ik een aantal dagen in deze omgeving door moet gaan brengen. Mijn uitzicht is dus niet de moeite waard deze keer, met een stapel puin voor de tent.
Ik doe vandaag vrij weinig, rust is immers rust, dus eigenlijk is het beschrijven van de dag al heel snel klaar. Dat geeft natuurlijk wel de kans om het over wat anders te hebben, namelijk over mezelf. Daar gaat het immers bijna nooit over. Geintje natuurlijk.
Maar tegelijkertijd ook serieus bedoeld. Over mij gaat het genoeg hier, maar over hoe het met me gaat vrij weinig de laatste maanden. Het reizen geeft iedere keer genoeg stof om over te schrijven en daardoor is de persoonlijke touch soms wat achtergebleven.
Ik heb de afgelopen maanden vooral geleerd dat ik nog ontzettend veel te leren heb in mijn leven. Ik heb teveel op de automatische piloot geleefd de afgelopen jaren om dat eerder goed in te zien. Een aantal zaken heb ik daarbij inmiddels al op het netvlies, maar er gaat ongetwijfeld nog veel meer volgen.
Waar ik het echter vandaag vooral over wil hebben is iets dat al in me veranderd is en dat is hoe ik naar mensen kijk. Gelukkig was ik al nooit het type van de vooroordelen, maar ik beoordeelde mensen op hun handelen. Klinkt leuk, maar de afgelopen maanden ben ik mensen dus anders gaan zien. Ik kijk namelijk steeds meer naar de motivaties van hun handelen en dat geeft een hele andere blik, waar ik me nog niet altijd raad mee weet.
Mede hierdoor merk ik dat ik ook veel bedachtzamer ben geworden. Als ik naar de motivaties van anderen kijk, dan is het, volgens mij tenminste, ook onvermijdelijk dat ik meer naar mijn eigen motivaties kijk, en dat is dan ook aan het gebeuren.
Mijn blik op sommige mensen waar ik de afgelopen jaren, of langer, mee te maken heb gehad is enorm veranderd, maar ook de blik op mezelf. Ik heb namelijk lang niet altijd de juiste motivaties gehad bij mijn handelen.
Denk hierbij overigens niet direct aan allerlei sinistere motivaties, zo zit ik niet in elkaar. Ik bedoel meer dat mijn motivatie om iets te doen, te vaak niet uit mezelf kwam, maar uit de verwachtingen van anderen. Ik ben veel te weinig mezelf geweest.
Voor sommigen uit mijn omgeving van de laatste jaren klinkt dat mogelijk erg gek, omdat die mogelijk het idee hadden dat ik teveel mezelf was, maar dat beeld komt alleen niet overeen met de werkelijkheid.
Soms ontstaat zoiets vanuit biologische factoren. Een voorbeeld: Omdat ik altijd al de grootste was in iedere groep waar ik van jongs af aan mee te maken had, keek men al snel naar mij als er bijvoorbeeld iets besloten moest worden. Nu heb ik altijd graag invloed mogen hebben op besluitvorming, maar besluiten bepalen doe ik eigenlijk liever niet. In de loop van vele jaren ben ik echter gewend geraakt dat dat van mij verwacht werd, of dat nou bijvoorbeeld op school of in een relatie was. Daardoor werd het een dusdanig automatisme, dat ik het overal toe ben gaan passen, ook daar waar het niet gepast was.
Ik mag dus graag invloed uitoefenen, maar de laatste jaren heb ik ook af en toe besluiten doorgedrukt, vanuit een soort automatisme. Mijn stijl is dat echter van nature dus niet. Het aangeleerde moet ik dus weer af gaan leren en ik moet weer terug naar wat ik me nog goed kan herinneren hoe ik het in het verleden deed. Eerst ruimte voor de mening van anderen en daarna proberen om anderen in beweging te krijgen, waar mogelijk, en niet zaken opleggen. Ik stond daarbij in het verleden ook veel meer open voor de mening van anderen en dat moet ik nu ook weer onder de knie krijgen. Ik merk in de contacten die ik met sommigen in Nederland heb tijdens deze reis dat ik daarin stappen aan het maken ben, maar pas zodra ik terug ben weet ik hoe ik er echt voor blijk te staan.
De eerste belangrijkste stap is in ieder geval al zeker gemaakt en dat is dat ik weer meer aan het nadenken ben over drijfveren en verschillende opties, in plaats van op de automatische piloot van A naar B te gaan. Nu maar hopen dat ik dat vol kan houden.
Wie weet de komende dagen nog meer over mijn eigen zijn, maar daar kan ik geen garanties over geven. Het zijn gedachten die voortdurend in beweging zijn en niet ieder moment heb ik de zekerheid die nodig is om iets dergelijks te delen. Als afsluiter voor vandaag iets dat al eerder eens voorbij is gekomen volgens mij, maar waar ik nu toch echt behoefte aan heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten