zondag 1 oktober 2017

Dag 147: Arendonk - Wassen, kipfilet en stroom

Een dagje huishouden en stroom halen.

Na een nacht vol met dierengeluiden, waar ik tot diep in de nacht van heb genoten, vandaag een redelijk normale dag met was, wassen, scheren en stroom halen. Allereerst de was.

De was van gisteren is nog niet droog, maar gaat dat met het zonnetje van vandaag wel worden. Normaal zou ik dan niet nog meer was kunnen doen, maar deze paalcamping heeft, net als in Western films, de mogelijkheid om je paard aan een paal vast te binden en dat is ook een prima droogrek.

Vervolgens ben ik zelf aan de beurt. Wat had ik daar in het begin trouwens een hekel aan, dat hele wasritueel met koud water. Je leert echter langzaam de trucs. Even een bak met water in de zon zetten bijvoorbeeld, of als het bewolkt is wat water in lege flessen en even bij je in de slaapzak en die paar extra graadjes maken een wereld van verschil.

Kleren en jezelf wassen zijn onderweg overigens wel zaken die langer duren dan thuis. Tenminste, als je het schoon wil hebben en dat is bij mij toch wel telkens het doel. Tegelijkertijd zijn het ook aangename bezigheden. Het is echt back to basics en het worden op enig moment rustgevende activiteiten met een welhaast meditatief karakter. Dat krijg je niet van snel douchen en een wasmachine aanzetten.

Het is een proces dat eigenlijk pas net bij mij begonnen is, sinds ik weer lekker in mijn vel zit, dat ik bewust leven ben gaan noemen. Doordat alle nonsens die onze dagen weet te vullen weg is gevallen neem ik ineens veel meer waar en sta ik veel bewuster in mijn leven en mijn omgeving. Het doet me denken aan een yoga opmerking die mijn oma in het verleden nog wel eens liet vallen, doe wat je doet. Dat klinkt eenvoudig, maar we doen het steeds minder.

Leven is vooral je zintuigen gebruiken, maar hoeveel processortijd gunnen we onze zintuigen nog in de computer die onze hersenen zijn? De hele dag zijn we druk met wat we nog allemaal moeten doen en dat zorgt voor een vertroebeling van de blik op wat we doen.

Tekenend hiervoor is bijvoorbeeld de kipfilet. Het meest smakeloze en droge stuk van de kip is juist het deel dat we in Nederland het meeste eten. Waarom? Het is makkelijk klaar te maken en we hebben het immers al zo druk. En het geeft geen zooitje, want dat kunnen we al helemaal niet gebruiken. Dat het niet half zo goed smaakt als de rest van de kip merken we niet eens, want zelfs tijdens het eten zijn we nog altijd druk, op zijn minst in ons hoofd, waardoor de zintuigen die zeggen dat dit beter kan niet boven de ruis uit komen.

Het is veelzeggend voor hoe we met onze zintuigen omgaan, en daarmee hoe bewust we leven in ons kikkerlandje, dat de smaakvolle delen van de Nederlandse kippen naar Azië worden gevlogen, omdat wij ze weinig eten, en dat de kipfilets juist de andere kant op vliegen, omdat de Aziaten geen behoefte hebben aan een droog stuk vlees met weinig smaak.

Ik moet bekennen dat ik niet had verwacht dat mijn wasmomentje later zou verworden tot een verhandeling over de kipfilet. Het kan soms raar lopen. Afijn, verder met mijn dag. Inmiddels is er genoeg droog om het schone lijf in schone kleding te steken en fris richting Turnhout te gaan voor stroom. Want ik mag dan wel ruim 35 kilometer afgelegd hebben bij de laatste verplaatsing, de Mac in Turnhout blijft het dichtste bij.

Ik neem nu echter wel een andere route en had ik deze eergisteren maar gebruikt. Veel eenvoudiger om te doen namelijk. Vier keer afslaan onderweg en meer niet. Na het halen van de stroom op de terugweg blijkt het op het einde toch even niet eenvoudig te zijn.

Nu is dit na mijn lekke band van eergisteren ook pas de eerste keer dat ik fietsend bij de paalcamping probeer te komen en dat gaat toch niet helemaal goed. Al sjokkend had ik de vorige keer het verdekt opgestelde bordje wel gezien, nu fietsvakantie er aan voorbij, waardoor ik nog een extra stukje bos te zien krijg. Pas na het omkeren merk ik hoe ver ik doorgereden was, dat was nog een flink eind. Achteraf gezien niet gek overigens, want in mijn hoofd duurde dit bospad immers heel lang tijdens mijn gesjok.

Bij terugkomst geniet ik nog even van de uilengeluiden en daarna op naar dromenland. Indien het morgenvroeg droog is wacht me een lange dag. Zo niet, dan verzin ik wel weer wat anders. Dat dromenland doet me trouwens wel aan een mooie afsluiter voor vandaag denken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten